Page 126 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 126
ในใจที่สงบ จิตรู้สึกตื่นตัวข้ึนเบิกบานขึ้นมีความสุขข้ึน ก็ดูจิตที่เบิกบาน จิตที่มีความสุข แล้วให้กว้างกว่าตัวออกไปไกล ๆ จนรู้สึกว่าความสงบสลัว มัว ๆ นั้นเปล่ียนเป็นความต่ืนตัว เป็นความเบิกบาน เป็นความผ่องใสเกิดข้ึน ดูจนความผ่องใสนั้นเต็ม จิตเราต่ืนตัวกว้างออกไป เหมือนรู้สึกว่าตาสว่างข้ึน แล้วก็นิ่งใหม่ พอนิ่งปุ๊บอาการที่ตัวไม่มี ตัวก็สว่างข้ึน ตัวต้ังมั่นขึ้น ตัวตั้งตรงขึ้น ที่ตัวหรือที่รูปมีกาลังมากขึ้น พอจิตตื่นตัวข้ึน อาการเกิดดับ ข้างหน้าชัดขึ้นมา ก็ไปรู้อาการเกิดดับข้างหน้าต่อไป
ใครท่ีรู้สึกจิตตื่นตัวมากข้ึน อาการของลมหายใจชัดเจนขึ้น ก็ตาม กาหนดรู้อาการของลมหายใจต่อไปว่ามีการเปลี่ยนแปลงอย่างไร นี่คือการ กาหนดรู้ตามสภาวธรรมท่ีเกิดขึ้น พอตื่นตัวแล้ว เสียงข้างนอกดังข้ึนมา ชัดเจน ก็กาหนดรู้อาการเกิดดับของเสียงไป ให้รู้ตามสภาวธรรมที่กาลัง เกิดขึ้น ณ ปัจจุบัน ให้ทาอย่างนี้ ให้กาหนดรู้ด้วยความพอใจ การท่ีหมั่น ใส่ใจตามกาหนดรู้อาการเกิดดับการเปล่ียนแปลงของอารมณ์ปัจจุบัน ที่เกิดข้ึน ของลมหายใจ ของเสียง หรือของสภาวธรรมที่เกิดขึ้นข้างหน้า นี่คือการศึกษาธรรมะ นี่คือการปฏิบัติธรรมกาหนดรู้ถึงกฎไตรลักษณ์ สภาวธรรมที่เกิดข้ึนตรงน้ีเป็นอาการของรูปนาม เป็นอาการทางกาย เป็น อาการของจิตที่เกิดขึ้น ท่ีพูดเสมอว่า การที่เราเจริญวิปัสสนากรรมฐาน
118
118
