Page 130 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 130
ด้วยตัวเอง ไม่มีความปรารถนาอย่างจริงจังที่จะนามาใช้ให้เกิดประโยชน์กับ ชีวิตของเราจริง ๆ แล้ว ก็ยากที่เราจะเข้าใจอย่างถูกต้องหรือเห็นจริงได้ และ ธรรมะสัจธรรมความจริงอันนี้ก็เป็นเรื่องจริงของทุก ๆ ชีวิตท่ีเกิดขึ้นมาบนโลกใบน้ี ทุก ๆ ชีวิตเกิดข้ึนมาก็เป็นไปตามเหตุปัจจัย มีการเกิดขึ้น-ต้ังอยู่-ดับไป เวียนไปเปลี่ยนไป ถ้าปัญญาไม่คมไม่สามารถตัดวัฏสงสารได้ ก็ยังคงวนไป เปล่ียนไปตามเหตุปัจจัยของตนอยู่เสมอ หมุนเวียนเปลี่ยนภพชาติไป วนเวียนอยู่ในวัฏฏะ ไม่มีจุดเริ่มต้นไม่มีท่ีส้ินสุด
วัฏจักร คือ ความทุกข์ ความสุข ความโศกเศร้าวุ่นวาย... พอมีผัสสะ เข้ามากระทบทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ ก็มีเวทนาเกิดขึ้น ตามมา มีความยินดีพอใจ/ไม่พอใจ มีตัณหา อุปาทาน โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัสสะ... วนเวียนเปลี่ยนไปไม่มีจุดเริ่มต้นไม่มีที่ส้ินสุด ถ้าไม่พิจารณา ถึงกฎไตรลักษณ์ถึงความจริง ไม่น้อมนาธรรมะคาสอนของพระพุทธเจ้ามา เป็นที่พ่ึงที่ระลึกแล้ว ก็จะเป็นเร่ืองยากท่ีจะตัดวงจรอันนั้นได้ พอพูดแบบน้ี บางทีเราก็คิดว่าธรรมะอยู่ไกลตัวจังเลย จะทาอย่างไรถ้าเราไม่มีเวลาไปปฏิบัติ ? แต่จริง ๆ แล้วไม่ว่าจะอยู่ที่วัดหรืออยู่ที่บ้าน ถ้าเรายกจิตข้ึนสู่ความว่างได้ ทาใจที่ว่างให้กว้างกว่าตัวได้ เห็นใจกับกายเป็นคนละส่วนกัน น่ันคือ การปฏิบัติธรรม นั่นคือสภาวธรรมท่ีเกิดขึ้นได้ ณ ปัจจุบันขณะนี้เด๋ียวน้ี
122
122
