Page 163 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 163
อย่างนั้นไม่ได้ ต้องเห็นชัด ๆ ว่าเพราะมีตัวตนจิตจึงแคบลง ตรงนี้เพราะอะไร ? ถ้ารู้ว่าจิตแคบลงเพราะมีตัวตน ดับความเป็นตัวตน เอาความเป็นเราออกไป ก็จะขยายจิตให้กว้างออกไปได้ง่าย แต่บางขณะจิตหดสั้นลงแคบลง แบบไม่มีตัวตนก็มี ขณะแคบลงก็ไม่ได้อึดอัดมีความทุกข์ เป็นแค่จิตที่มารู้ เฉพาะหน้า โฟกัสไปที่อารมณ์ใดอารมณ์หนึ่งแค่นั้นเอง ขณะน้ันสภาวธรรม เขาเป็นไปตามเหตุปัจจัยอยู่ เป็นอย่างน้ันก็รู้ไป ไม่ได้ทาให้เกิดความหนัก เกิดความทุกข์ขุ่นมัวขึ้นมา นั่นไม่ได้มีตัวตน เพียงแต่ว่าอาจจะมีความหนักแน่น ม่ันคงข้ึนมา แต่บางครั้งพอรู้สึกหนักแน่นม่ันคงข้ึนมา แล้วแยกไม่ออก ระหว่างหนัก อึดอัด ไม่สบายที่เกิดจากอกุศล กับจิตที่ความหนักแน่นมั่นคง ที่เกิดจากสติ-สมาธิมีกาลัง เพราะไม่ได้สังเกต รู้แต่ว่าแน่น ๆ ขึ้นมาแล้วก็ รู้สึกไม่ดี เลยปฏิเสธหรือเกิดอาการราคาญขึ้นมา อย่างน้ีเป็นต้น เพราะฉะน้ัน ทุกคร้ังที่ปฏิบัติ ผู้ปฏิบัติจึงต้องใส่ใจ สังเกตให้ดี พิจารณาให้ชัด ไม่ใช่แค่ เผิน ๆ ผ่าน ๆ นี่แหละเป็นวิธีพัฒนาปัญญาของผู้ปฏิบัติให้มีความแก่กล้า ชัดเจน และมีความมั่นใจ มีความศรัทธา มีความเช่ือมั่นในตนเองที่ได้เห็น สัจธรรมแบบน้ีจริง ๆ
และขอฝากไว้ว่า ในเม่ือเห็นรูปนามอันนี้ไม่มีตัวตนแล้ว เราจะต้ัง เงื่อนไขให้ชีวิตเรามีความยุ่งยากลาบากไหม หรือพร้อมท่ีจะเข้าใจ ? ทา
155
155
