Page 161 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 161
อุปาทานเพื่อออกจากทุกข์อันนั้น ? นี่แหละคือการพิจารณาถึงความเป็น คนละส่วนของอารมณ์
ทีน้ีการพิจารณาถึงความเป็นคนละส่วนบ่อย ๆ จนเห็นชัดเป็นปกติ ลองสังเกตว่า ถ้าจิตว่างจากตัวตน ว่างจากความรู้สึกว่าเป็นเรา ว่างจากอกุศล เวลานึกถึงความดี เวลาระลึกถึงเรื่องดี ๆ รู้สึกอย่างไร ? ง่าย ๆ แค่เรานึกถึง ความดีที่เราทา ไม่ว่าจะเป็นทางกาย ทางวาจา หรือทางใจก็ตาม ด้วยจิตที่ว่าง จากตัวตน และกว้างกว่าเรื่องนั้น แล้วรู้สึกอย่างไร... คิดถึงแล้วจิตมีพลัง มากขึ้น มีความหนาแน่นขึ้น มีความต้ังมั่นขึ้น มีความผ่องใสขึ้น มีความอิ่มขึ้น มีความสุขมากขึ้นหรือเปล่า หรือคิดถึงแล้วรู้สึกถึงพลังความดี ไหลเข้ามาที่ตัว บริเวณตัวรู้สึกแน่น รู้สึกอ่ิมไป ? นั่นคือการพิจารณาถึง ความแตกต่างระหว่างจิตที่เป็นกุศลกับอกุศล ทาไมถึงทาจิตให้ว่าง ? ก็เพราะ เหตุนี้นี่แหละที่ทาให้ความเป็นกุศลจิตนั้นมีกาลังมากข้ึน การที่จิตว่างแบบนี้ เปน็ ความวา่ งดว้ ยปญั ญา วา่ งดว้ ยการกา หนดรู้ ดว้ ยการพจิ ารณาถงึ ความจรงิ เห็นชัดจริง ๆ ว่าไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตนของเรา แต่เป็นสภาวธรรมท่ีกาลังปรากฏเกิดขึ้น และเป็นไปตามเหตุปัจจัยอยู่ คาถามต่อไปท่ีจะถามตัวเองก็คือว่า แล้ว เราจะทาจิตให้ว่างแบบนี้ต่อไปได้อย่างไร ?
153
153
