Page 188 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 188
ถ้ามีความคิดเกิดข้ึนมา มีความสุขความสบายเกิดขึ้นมา ก็ไปกาหนดรู้ถึง การเปลี่ยนแปลง การเกิดขึ้น-ต้ังอยู่-ดับไป ก็เป็น “จิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน” และแม้แต่การพิจารณาดูจิตที่ไปรู้อาการเกิดดับ แล้วเห็นจิตท่ีตามรู้ อาการเกิดดับดับไปกับอาการหรือกับอารมณ์อันน้ัน ก็เป็นการกาหนดรู้ จิตตานุปัสสนา พิจารณาถึงการเกิดดับของจิตว่าจิตมีการเกิดดับเปล่ียนแปลงอย่างไร ขนาดเห็นอาการทางกายดับไป จิตยังมีความสงบมีความผ่องใสขึ้นขนาดนี้ ถ้าเห็นอาการของจิตเกิดดับไปด้วย สภาพจิตใจจะเป็นไปอย่างไร น่ีเป็นเรื่องท่ีผู้ปฏิบัติพึงพิจารณาต่อไป
เพราะฉะน้ัน ท่ีอาจารย์ได้ทบทวนการปฏิบัติธรรมต้ังแต่เร่ิมต้น การแยกรูปนาม ทาจิตให้ว่าง กาหนดรู้ว่าจิตที่ว่างท่ีเบาท่ีมีความสุขสามารถ ทาหน้าที่รับรู้อารมณ์ได้ไหม ผู้ปฏิบัติสามารถย้ายจิตหรือกาหนดจิตที่ดีแล้ว ไปตรงนั้นตรงนี้ได้หรือเปล่า ซึ่งจะเก่ียวข้องกับการรับรู้อารมณ์ อย่างเช่น บางคร้ังเวลาเห็นภาพ ให้จิตที่ว่างเบาไปท่ีภาพท่ีเห็นและให้กว้างกว่าภาพที่เห็น หรือเวลาได้ยินเสียง ก็สามารถใช้จิตที่ว่างเบาหรือจิตที่มีความสุขไป รับรู้เสียง ไปห่อหุ้มเสียง เสียงท่ีเคยเป็นเสียงท่ีแสบแก้วหู แหลมกระแทก เข้ามาถึงใจ พอยกจิตขึ้นสู่ความสุข ความสงบ หรือยกจิตขึ้นสู่ความอ่อนโยน แล้วเอาความอ่อนโยนนุ่มนวลไปฟังเสียงอันนั้น เสียงที่เคยแสบแก้วหูกลับ
180
180
