Page 186 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 186
หรือทาจิตให้สงบ รับรู้ด้วยความรู้สึกท่ีไม่มีตัวตน ไม่มีเรา รับรู้อย่างเข้าใจ รู้ถึงการเกิดข้ึน-ต้ังอยู่-ดับไปของอารมณ์นั้น ๆ ? การวางเฉยกับการเพิกเฉย ต่ออารมณ์นั้น ๆ มีความต่างกันอย่างไร ? การวางเฉยกับอารมณ์ที่เกิดขึ้นน้ัน อย่างหนึ่ง การเพิกเฉยกับอารมณ์ที่เกิดขึ้น นั่นก็อีกอย่างหนึ่ง การวางเฉย ไม่เป็นทุกข์ รับรู้อารมณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความสงบ ส่วนการ เมินเฉยกับอารมณ์ท่ีเกิดขึ้น ไม่ใส่ใจ ก็จะทาให้ไม่รู้ว่าอารมณ์ที่เกิดข้ึนมาน้ัน มีทุกข์โทษมากแค่ไหนอย่างไร มีผลกระทบในแง่ลบในแง่บวกกับรูปอันนี้ มากน้อยอย่างไร เมื่อไม่เข้าใจ ปัญญาส่วนนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น แต่ถ้าวางเฉย อย่างสงบและทาความเข้าใจพิจารณาถึงเหตุปัจจัยของอารมณ์ที่ปรากฏและ ผลกระทบท่ีเกิดขึ้นว่าดีไม่ดีอย่างไร ก็จะได้ประโยชน์ที่เก่ียวข้องกับ การดาเนินชีวิตของเราต่อไป นี่คือการพิจารณาสภาวธรรมที่เกิดขึ้นด้วย ความรู้สึกท่ีไม่มีตัวตนนั้นเป็นอย่างไร
ทีน้ีอีกอย่างหนึ่ง คาว่า “ยกจิตขึ้นสู่วิปัสสนา” มุ่งเน้นที่การกาหนดรู้ ถึงอาการเกิดข้ึน-ตั้งอยู่-ดับไปเป็นที่ต้ัง อย่างเมื่อก้ีที่เรารู้อาการเกิดดับของ อาการเต้นของหัวใจ ทาไมการรู้ถึงอาการเต้นของหัวใจมีผลทาให้จิตละ จิตคลาย จิตวางไปโดยปริยาย ? เพราะเราเห็นการเกิดดับไป เกิดดับไป... รูปว่างไป จางไป หายไป น่ัน จิตคลายจากอุปาทานโดยปริยายโดยท่ี
178
178
