Page 185 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 185
แลว้ บอกวา่ เปน็ ตวั เราของเราไหม ? นนั่ คอื พจิ ารณาแบบนี้ พอพจิ ารณาแบบน้ี ก็เหมือนตอบคาถามของพระพุทธองค์ที่ทรงถามภิกษุว่า รูปเป็นของเที่ยง หรือไม่เที่ยง เป็นทุกข์หรือเป็นสุข เป็นอัตตาหรือเป็นอนัตตา ตรงนี้พิจารณา ดูว่าเมื่อเห็นอย่างนี้แล้วคิดว่าอย่างไร “คิดว่าอย่างไร” นี้กว้างกว่าท่ีเราคิดว่า ก็เห็นแล้ว แต่เมื่อเห็นแล้วเราได้เรียนรู้อะไร ความเข้าใจท่ีผ่านมาในอดีต กับปัจจุบันมีความต่างไปอย่างไร เรายังเข้าใจว่าเป็นของเราเหมือนเดิมไหม หรือว่าฉันเคยหลงผิดไป ตอนนี้เห็นเป็นของว่างเปล่า ไม่เข้าไปยึดแล้ว ? คาว่า “ไม่เข้าไปยึด” ไม่ใช่แค่ไม่เข้าไปยึดตอนนั่งกรรมฐาน แม้ในชีวิตประจาวัน ก็พึงระลึกถึงสัจธรรมข้อนี้อยู่เสมอว่า ในเมื่อรูปอันนี้เป็นของว่างเปล่า เวลามีผัสสะเข้ามากระทบกาย เวลามีความเย็น-ร้อน-อ่อน-แข็ง-เคร่งตึง- หนัก-เบาเข้ามากระทบร่างกาย ยังจะคิดว่าผัสสะที่เข้ามากระทบ ความเย็น- ร้อน-อ่อน-แข็ง-เคร่งตึง-หนัก-เบาที่เข้ามากระทบเป็นของเราอยู่ไหม ? นี่คือ การพิจารณาถึงสัจธรรมท่ีเกิดข้ึน
แล้วถ้าไม่ไปยึดว่าเป็นตัวเราเป็นของเรา รู้ถึงความเป็นจริงว่าความ เย็น-ร้อน-อ่อน-แข็ง-เคร่งตึง-หนัก-เบาท่ีเข้ามากระทบทางกายก็ต้ังอยู่ใน กฎไตรลักษณ์ คือมีความเกิดข้ึน-ต้ังอยู่-ดับไป เป็นไปตามเหตุปัจจัยอยู่ เม่ือเป็นไปตามเหตุปัจจัย เราน่าจะวางจิตอย่างไร ทาใจอย่างไร... ควรที่จะไปยึด
177
177
