Page 67 - ดับตัวตนค้นธรรม2566
P. 67
เพราะฉะนั้น วันนี้อาจารย์จะขอทบทวนเร่ืองการปฏิบัติ วิธีการแยก รูปนาม สองอาทิตย์ที่ผ่านมาก็บอกวิธีทาใจให้ว่าง ซึ่งวิธีการทาใจให้ว่าง ก็คือการแยกรูปแยกนาม/แยกกายแยกจิต อย่างที่ให้น้อมจิตมาข้างหน้า ในที่ว่าง ๆ แล้วจิตรู้สึกอย่างไร ถ้าใครทาแล้วจิตรู้สึกโล่ง รู้สึกโปร่ง รู้สึกเบา รสู้ กึ วา่ ง นน่ั กค็ อื ลกั ษณะของจติ แลว้ ทถ่ี ามวา่ ขณะทจี่ ติ อยขู่ า้ งหนา้ ในทวี่ า่ ง ๆ สังเกตดูว่า จิตที่ว่างกับตัวที่น่ังอยู่ อันไหนกว้างกว่ากัน ถ้ารู้สึกว่าเบา รู้สึกโล่ง รู้สึกโปร่ง รู้สึกสงบ ก็จะแยกได้ชัดว่าระหว่างความรู้สึกท่ีโล่งเบากับตัวท่ีน่ังอยู่ มีความแตกต่างกันอย่างไร ความรู้สึกที่โล่งเบากับบรรยากาศข้างนอก มีความแตกต่างกันอย่างไร อันนี้ก็คือปัญญา คือการแยกชัด ความรู้สึกที่โล่งเบาก็คือตัวจิต รู้สึกเบาก็จิตเบา รู้สึกสงบก็จิตสงบ รู้สึกว่างก็จิตว่างน่ันเอง ทีนี้เราจะรู้ได้อย่างไรว่า จิตท่ีโล่งว่างท่ีอยู่ข้างหน้ากับตัว อันไหนกว้างกว่ากัน อย่างท่ีบอกว่าร่างกายของคนเราน้ันมีสัณฐานท่ีชัดเจน แต่ลักษณะของจิตนั้นส่วนใหญ่เราจะบอกไม่ถูก แต่ถ้าจิตมีความรู้สึกโล่ง รู้สึกโปร่ง รู้สึกเบา รู้สึกสงบ หรือรู้สึกว่าง ก็จะบอกได้ชัดว่าจิตท่ีว่าง จิตที่โล่ง หรือจิตที่เบากับตัว อันไหนกว้างกว่ากัน
นั่นเพราะอะไร ? เพราะเมื่อไหร่ท่ีรู้สึกถึงความโล่ง ความโปร่ง ความเบา ผู้ปฏิบัติจะรู้สึกและบอกได้ทันทีว่าขอบเขตของความเบานั้นกว้างแค่ไหน
59
59
