Page 114 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การดูสภาพจิต
P. 114
634
เรามคี วามภมู ใิ จ เราผหู้ นง่ึ ไดท้ า ไดเ้ หน็ ธรรมะคา สอนของพระพทุ ธเจา้ ความไมม่ ตี วั ตนเปน็ อยา่ งไร การมคี วามสงบดอี ยา่ งไร อยา่ งนแ้ี หละ ความไมม่ ตี วั ตนดอี ยา่ งไร ความสงบจากอกศุ ลดอี ยา่ งไร มคี วามสขุ แค่ไหน สบายแค่ไหน เห็นความผ่องใสแล้วดีอย่างไร อันนี้สังเกตดู ถ้าเราทบทวนตัวเองแบบน้ีบ่อย ๆ ๆ แล้วเราจะชัดข้ึน ทบทวนกลายเป็นพิจารณาธรรม เข้าไปทบทวนดูซ้า ๆ ๆ กลายเป็นธัมมะวิจยะ การสอด ส่องธรรมอยู่บ่อย ๆ พิจารณาธรรมสภาวธรรมท่ีเป็นอยู่บ่อย ๆ เราก็จะชัดข้ึน ๆ นะ พอชัดข้ึนเด๋ียวก็จะ ม่ันใจในตัวเองมากข้ึน
สังเกตไหมเราปฏิบัติแบบน้ีก็เหมือนกัน เหมือนไม่มีอะไร แต่มีความอาจหาญ มีความอาจหาญ ในธรรม เขาเรียกจะกล้าหาญมากข้ึน จะกล้า มีความกล้าหาญในธรรม อาจหาญในธรรม มีความกล้าหาญ เหล่านี้ต้องพิจารณา
หมดแล้ว จะได้ปฏิบัติกันนะ อืม!จะได้ปฏิบัติ เดี๋ยวดึกเกิน เดี๋ยวปฏิบัติกัน แต่พออาจารย์ลุกทุก คนก็แยกย้าย แยกย้าย...ไปปฏิบัติที่ห้องใครห้องมัน อืม! ใครอยู่ศาลาก็ได้มีพื้นที่ปฏิบัตินะ อาจารย์พูด เล่น ๆ นะ ไม่ต้องกลับก็ได้ ปฏิบัติต่อก็ได้ ส่งสภาวะ...พรุ่งนี้ใช่ไหม พรุ่งนี้นะ อืม! อาจารย์หมดแรงแล้ว อ่ะ! เดี๋ยวได้ปฏิบัติกันต่อ
กอ่ นทเี่ ราจะลกุ เปลยี่ นอริ ยิ าบถ และปฏบิ ตั ติ ามอธั ยาศยั ตอ่ ตอนนเี้ รามาแผเ่ มตตากนั กอ่ น กอ่ นที่ เราจะแผ่เมตตาทุกครั้ง ขอให้น้อมถึงบุญกุศลที่เราได้ทา ทาใจให้ว่าง ๆ แล้วก็น้อมถึงบุญกุศลเข้ามาใส่ใจ ที่ว่าง ๆ ที่สงบ น้อมถึงความสุขความอิ่มใจความสบายใจ เข้ามาใส่บริเวณหัวใจเราให้เต็มในใจที่ว่าง ๆ บรเิ วณหวั ใจเราใหเ้ ตม็ ใหเ้ ตม็ ทงั้ ตวั ความนมุ่ นวลออ่ นโยนดว้ ย ความสขุ ความอมิ่ ใจ เตมิ ใหเ้ ตม็ ทงั้ ตวั ใหล้ น้ จากตัว เพราะนั่นคือพลังบุญ ให้ล้นจากตัว ให้กว้างให้เต็มทั้งห้องนี้ จิตที่เป็นบุญจิตที่มีความสุขเต็ม เมื่อ รู้สึกว่าจิตเราเต็มไปด้วยบุญ เต็มไปด้วยพลังของความสุข
ขอให้อธิษฐานจิตให้กับตนเอง ด้วยอานุภาพแห่งพลังบุญนี้ จงมาเป็นตบะเป็นพลวะเป็นปัจจัย ให้ เรามีสติมีสมาธิมีปัญญา มีดวงตาเห็นธรรม และเข้าถึงธรรมโดยฉับพลัน
จากนนั้ แผจ่ ติ ทเี่ ปน็ บญุ จติ ทมี่ คี วามสขุ นใี้ หก้ วา้ งออกไป ใหก้ วา้ งออกไป ไมม่ ขี อบเขตไมม่ ปี ระมาณ ใหก้ วา้ งเทา่ จกั รวาล แลว้ ตงั้ จติ อธษิ ฐานแผบ่ ญุ กศุ ลอนั นี้ ใหก้ บั ผมู้ พี ระคณุ ทงั้ หลาย ไมว่ า่ จะเปน็ พอ่ แม่ ครบู า อาจารย์ ลูกหลาน ญาติสนิทมิตรสหาย เพื่อนร่วมโลกเกิดแก่เจ็บตาย เทวดาทั้งหลาย ทั้งที่อยู่ ณ สถานที่ แห่งนี้และที่อื่น ๆ จงรับรู้ถึงบุญกุศลที่เราได้แผ่ไปแล้วนี้ เมื่อรับรู้แล้วก็ขอให้อนุโมทนา เมื่ออนุโมทนาแล้ว ถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้ามีเวรมีภัยต่อกันก็ขอให้อโหสิกรรมซึ่งกัน และกัน เพื่อความเจริญความผาสุกในชีวิตตลอดไป
และสุดท้ายนี้ ก็ขออานิสงส์กุศลผลบุญต่าง ๆ ที่เราได้ทามา ไม่ว่าจะเป็นการให้ทานการรักษาศีล การเจริญภาวนา ที่ทามาและกาลังทาอยู่นี้ จงมาเป็นตบะเป็นพลวะเป็นปัจจัย ให้เราทั้งหลายจงเป็นผู้มี ความเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป ปรารถนาสิ่งใดก็ขอให้สาเร็จสมความปรารถนาทุก ๆ ประการ ตราบเท่า เข้าสู่มรรคผลนิพพาน ด้วยกันทุกคนเทอญ
