Page 187 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การดูสภาพจิต
P. 187
707
เหมือนที่เราปฏิบัติแต่ละครั้ง สภาพจิตเป็นอย่างไร เมื่อก่อนทาไมสติเราช้า กว่าที่จะเข้าใจได้... นาน แต่ตอนนี้ปึ๊บ เห็นอะไรปึ๊บเข้าใจได้เลย ตรงนี้ วิธีก็คือว่า ให้ย้อนกลับไปที่เราเข้าใจได้เร็ว สภาพจิต เป็นอย่างไร สติเราต่างจากเดิมอย่างไร ตรงนี้สภาพจิตต่างจากเดิมอย่างไร จิตเราเป็นระเบียบแค่ไหน ถึง เข้าใจได้เร็วขึ้น อันนี้คือสาเหตุ ต้องพิจารณา
อันนี้เป็นสิ่งที่ควรพิจารณา โยคีควรทบทวนซ้า ๆ บ่อย ๆ ว่าสภาวะเราเป็นแบบนี้นะ สงบแบบนี้ เบาแบบนี้ ว่างขนาดนี้ ใสขนาดนี้ สังเกตดูว่า เมื่อไหร่ก็ตาม ที่จิตมีความตื่นตัว มีความผ่องใส ที่เรารู้สึก ว่าปัญหาน้อยนี่นะ สังเกตไหมว่า พอเรารู้สึกว่า เห็นอะไรก็ไม่มีปัญหา เพราะอะไร บางครั้งถ้าเราสังเกต... เพราะเราเข้าใจ เห็นปึ๊บ เข้าใจ อ๋อ!เป็นธรรมดาอย่างนี้ อ๋อ!เป็นปกติอย่างนี้ นั่นคือความเข้าใจตรงนี้
เพราะอะไร จติ ทมี่ กี า ลงั ขนึ้ มา เขาเขา้ ใจไดง้ า่ ย จติ ทมี่ คี วามผอ่ งใส สติ สมาธมิ กี า ลงั แกก่ ลา้ ปญั ญา ก็ทางานตัวเองได้อิสระ จึงเข้าใจได้ง่ายขึ้น จิตยิ่งผ่องใส ยิ่งสว่าง ยิ่งอิสระ ก็ยิ่งเข้าใจได้เร็วขึ้น ตรงนี้ถึง บอกว่า การที่เราฝึกจิต ทาจิตของเราให้ว่างให้กว้างอิสระขึ้น ทาเพื่อให้ปัญญาเราเกิดเร็วขึ้น การรับรู้อะไร ยิ่งเข้าใจเร็วขึ้น จบเร็วขึ้น อายุอารมณ์ก็สั้นลง ตรงนั้น มีอีกไหม...
ก่อนที่เราจะลุกเปลี่ยนอิริยาบถ และปฏิบัติตามอัธยาศัยต่อ ตอนนี้เรามาแผ่เมตตากันก่อน ก่อนที่ เราจะแผ่เมตตาทุกครั้ง ขอให้น้อมถึงบุญกุศลที่เราได้ทา ทาใจให้ว่าง ๆ แล้วก็น้อมถึงบุญกุศลเข้ามาใส่ใจ ที่ว่าง ๆ ที่สงบ น้อมถึงความสุข ความอิ่มใจ ความสบายใจ เข้ามาใส่บริเวณหัวใจเราให้เต็ม ในใจที่ว่าง ๆ บริเวณหัวใจเราให้เต็ม ให้เต็มทั้งตัว ความนุ่มนวลอ่อนโยนด้วย ความสุขความอิ่มใจ เติมให้เต็มทั้งตัว ให้ ล้นจากตัว เพราะนั่นคือพลังบุญ ให้ล้นจากตัว ให้กว้าง ให้เต็มทั้งศาลานี้ จิตที่เป็นบุญ จิตที่มีความสุขเต็ม เมื่อรู้สึกว่าจิตเราเต็มไปด้วยบุญ เต็มไปด้วยพลังของความสุข
ให้อธิษฐานจิตให้กับตนเอง ด้วยอานุภาพแห่งพลังบุญนี้ จงมาเป็นตบะ เป็นพลวะ เป็นปัจจัย ให้ เรามีสติ มีสมาธิ มีปัญญา มีดวงตาเห็นธรรม และเข้าถึงธรรมโดยฉับพลัน
จากนั้นให้แผ่จิตที่เป็นบุญ จิตที่มีความสุขนี้ ให้กว้างออกไป ให้กว้างออกไป ไม่มีขอบเขตไม่มี ประมาณ ให้กว้างเท่าจักรวาล แล้วตั้งจิตอธิษฐานแผ่บุญกุศลอันนี้ ให้กับผู้มีพระคุณทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็น พ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ลูกหลาน ญาติสนิทมิตรสหาย เพื่อนร่วมโลก เกิด แก่ เจ็บ ตาย เทวดาทั้งหลาย ทั้ง ที่อยู่ ณ สถานที่แห่งนี้และที่อื่น ๆ จงรับรู้ถึงบุญกุศลที่เราได้แผ่ไปแล้วนี้ เมื่อรับรู้แล้วก็ขอให้อนุโมทนา เมื่ออนุโมทนาแล้ว ถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้ามีเวรมีภัยต่อกัน ก็ขอให้ อโหสิกรรมซึ่งกันและกัน เพื่อความเจริญความผาสุกในชีวิตตลอดไป
และสุดท้ายนี้ ก็ขออานิสงส์กุศลผลบุญต่าง ๆ ที่เราได้ทามา ไม่ว่าจะเป็นการให้ทาน การรักษาศีล การเจริญภาวนา ที่ทามาและกาลังทาอยู่นี้ จงมาเป็นตบะ เป็นพลวะ เป็นปัจจัย ให้เราทั้งหลาย จงเป็นผู้มี ความเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป ปรารถนาสิ่งใด ก็ขอให้สาเร็จสมความปรารถนาทุก ๆ ประการ ตราบเท่า เข้าสู่มรรคผลนิพพาน ด้วยกันทุกคนเทอญ
