Page 101 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การพิจารณาหัวข้อธรรม
P. 101
961
ตกค้างอยู่ ถ้ารู้สึกขึ้นมาเมื่อไหร่ ก็รีบดับ รีบละไป นี่คืองาน งานของเรา เพราะฉะนั้นขอฝากเอาไว้ ว่าการ ปฏบิ ตั ธิ รรม ขอใหเ้ ราตงั้ ใจจรงิ เรามคี วามซอื่ สตั ยใ์ นคา พดู ของเรา ในคา กลา่ วของเรา ทเี่ ราสมาทานกรรมฐาน การปฏิบัติธรรม ที่เป็นไปเพื่อมรรคผลนิพพานโดยฉับพลัน นั่นคือการกล่าว เปล่งวาจาออกไปแล้ว เราก็ รักษาคาพูด มีความซื่อสัตย์ด้วยตนเอง ที่จะทาสิ่งที่เราปรารถนานั้น ให้เข้มข้น หรือให้ดีที่สุด เท่าที่จะเป็น ไปได้
ดังนั้น วันนี้...การแสดงธรรมมา ทบทวนหลักการปฏิบัติ ให้เราได้เข้าใจ ให้มีแนวทางในการปฏิบัติ นนั้ กเ็ หน็ วา่ สมควรแกเ่ วลา กข็ อหยดุ ไวแ้ ตเ่ พยี งเทา่ นี้ ขอความเจรญิ ในธรรมจงมแี กโ่ ยคที กุ ๆ คน เจรญิ พร
ต่อไปเราจะแผ่เมตตากัน ให้น้อมถึงบุญกุศลเข้ามาใส่ใจให้เต็ม และน้อมถึงบุญกุศล ทาให้จิตเรา เต็มไปด้วยพลังของบุญ เต็มไปด้วยความสุข แล้วก็แผ่ให้กว้างออกไป ให้กว้างออกไปแล้วหยุดนิดหนึ่ง เมื่อรู้สึกว่าจิตเราเต็มไปด้วยพลังบุญแล้ว ก็ขอให้อธิษฐานจิตให้กับตนเอง ด้วยอานุภาพแห่งบุญนี้ จงมา เป็นตบะ เป็นพลวะ เป็นปัจจัย ให้เราเป็นผู้มีสติ มีสมาธิ มีปัญญา มีดวงตาเห็นธรรม และเข้าถึงธรรม โดยฉับพลัน
จากนั้น...ให้แผ่จิตที่เป็นบุญอันนี้ให้กว้างออกไปอีก ให้กว้างออกไป ไม่มีขอบเขตไม่มีประมาณ ให้ กวา้ งเทา่ จกั รวาล แลว้ ตงั้ จติ อธษิ ฐานแผบ่ ญุ กศุ ลอนั นี้ ใหก้ บั ผมู้ พี ระคณุ ทงั้ หลาย ไมว่ า่ จะเปน็ พอ่ แม่ ครบู า- อาจารย์ ลูกหลาน ญาติสนิทมิตรสหาย เพื่อนร่วมโลก เกิด แก่ เจ็บ ตาย เทวดาทั้งหลายทั้งที่อยู่ ณ สถาน ที่แห่งนี้และที่อื่น ๆ จงรับรู้ถึงบุญกุศลที่เราได้แผ่ไปแล้วนี้ เมื่อรับรู้แล้วก็ขอให้อนุโมทนา เมื่ออนุโมทนา แล้ว ถ้ามีทุกข์ก็ขอให้พ้นจากทุกข์ ถ้ามีสุขก็ขอให้สุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้ามีเวรมีภัยต่อกัน ก็ขอให้อโหสิกรรม ซึ่งกันและกัน เพื่อความเจริญความผาสุกในชีวิตตลอดไป
และสุดท้ายนี้...ก็ขออานิสงส์กุศลผลบุญต่าง ๆ ที่เราได้ทามา ไม่ว่าจะเป็นการให้ทาน การรักษาศีล การเจริญภาวนา ที่ทามาและกาลังทาอยู่นี้ จงมาเป็นตบะ เป็นพลวะ เป็นปัจจัย ให้เราทั้งหลาย จงเป็นผู้มี ความเจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป ปรารถนาสิ่งใด ก็ขอให้สาเร็จสมความปรารถนาทุก ๆ ประการ ตราบเท่า เข้าถึงนิพพาน ด้วยกันทุกคนเทอญ
