Page 74 - ๕๐ ปี ๑๐๐ สัจธรรม-การพิจารณาหัวข้อธรรม
P. 74
934
แต่ถ้าเราปฏิบัติธรรม ถ้าเราปฏิบัตินี่นะ เราพิจารณาอะไร พิจารณาอาการเกิดดับ เพราะเราคิด อะไรนั้น เรารู้อยู่แล้ว คิดได้ทุกวัน คิดอยู่เรื่อย ๆ เรื่องเดิม ๆ แล้ววิ่งเข้ามา สลับเข้ามาเป็นระยะ พอเรา มาปฏิบัติธรรม เรานั่งกรรมฐานจะกาหนดอะไร กาหนดอาการพระไตรลักษณ์เลย เราจะได้ข้ามขั้นตอน จะ ได้ไม่คล้อยตามเขา จะได้ไม่คล้อยตามปรุงแต่งต่อไป คือ คิดแล้วดับอย่างไร คิดขึ้นมาดับอย่างไร ความ คิดนี้มาดับอย่างไร เกิดแล้วดับอย่างไร สนใจอาการพระไตรลักษณ์ รู้การเกิดดับไปเลย ไม่ต้องไปกังวลนะ เดี๋ยวมีเวลาคิดอีกเยอะแยะ
เพราะฉะนั้นกาหนดรู้ไปเลย เราคิดมาเยอะแล้ว รู้ว่าเกิดดับอย่างไร ถ้ากาหนดรู้อาการเกิดดับแบบ นี้นะ ความคิดจะหยุดเร็ว จะน้อยลงเร็ว จะสงบได้เร็วขึ้น ความคิด...เรารู้ตรงนี้ เขาเรียกว่าดูจิตในจิต ตรง นี้นะดูจิตในจิต อีกอย่างหนึ่งก็คือว่า พอความคิดเกิดขึ้นมา จริง ๆ แล้ว จะคล้าย ๆ กับเวทนา พอมีความ คิดเกิดขึ้นมา รู้สึกอย่างไร เราจะเรียกว่าฟุ้งซ่าน ราคาญ หงุดหงิด ราคาญใจ
ความคิดที่เกิดขึ้น ที่เราหงุดหงิดราคาญใจ เพราะว่า ที่เราหงุดหงิดนี่นะ เราควบคุมความคิดไม่ได้ เราบังคับไม่ให้คิด...ไม่ได้ ก็เลยหงุดหงิดกับความคิด เข้าไปคิดในเรื่องที่เราไม่อยากคิด ความคิดบางเรื่อง ผดุ ขนึ้ มารบกวน ผดุ ขนึ้ มาแลว้ ปรงุ แตง่ ตอ่ ตรงนนั้ แหละ ทที่ า ใหเ้ ราหงดุ หงดิ ไมส่ บายใจ แตถ่ า้ เราไมห่ า้ ม ไม่ กังวล ไม่คล้อยตาม ไม่ปฏิเสธ รู้ว่าคิดแล้วดับไป รู้การเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ของตัวความคิด อย่างน้อย ๆ เราจะลดความวุ่นวายของตัวเอง ไม่กระสับกระส่าย ไม่หงุดหงิด ไม่ราคาญ แต่พร้อมที่จะรู้ การเกิดขึ้น ตั้ง อยู่ ดับไปของตัวความคิด ไม่ปฏิเสธ ไม่คล้อยตาม
มีเจตนา ไม่ปฏิเสธความคิดที่กาลังเกิดขึ้นมา และไม่คล้อยตามความคิด ที่กาลังปรากฏขึ้นมา แต่ พอใจที่จะรู้ ถึงการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เราเป็นผู้กาหนดรู้ ไม่ใช่ผู้เป็น เป็นผู้กาหนดรู้ถึงความคิด ที่กาลัง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เราจะได้เห็นถึงว่า ที่บอกว่าจิตไม่เที่ยง สัญญาไม่เที่ยงเป็น อย่างไร สังขารไม่เที่ยงเป็นอย่างไร เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไม่ใช่ของเรา
บางทีเราลืมพิจารณาว่า พอความคิดเกิดขึ้นมา บังคับเขาไม่ได้ แต่เราก็บอกว่าเราคิดมาก ถ้าเป็น เรา ทาไมถึงบังคับไม่ได้ เพราะเราไม่ได้สังเกตว่า ระหว่างที่ความคิดเกิดนี่นะ ความคิดที่กาลังปรากฏเกิด ขึ้นเยอะ ๆ ตัวเราเป็นผู้ดูความคิด หรือเราเป็นคนคิดเอง เห็นไหม จิตที่ทาหน้าที่รู้ว่าคิดกับความคิด เขา เปน็ สว่ นเดยี วกนั หรอื คนละสว่ นกนั ใหส้ งั เกตแบบนวี้ า่ บางทเี รานงิ่ เปน็ ผดู้ คู วามคดิ เหมอื นดทู วี เี ลย เดยี๋ ว คิด ๆ เยอะแยะมากมาย แต่เราเป็นผู้ดูเฉย ๆ
ถ้าเราเป็นผู้ดูไม่เป็นเขานี่นะ จะเป็นอย่างไร ไม่เอามาเป็นของเรา แล้วก็รู้ว่าดูแล้วดับอย่างไร เกิด แลว้ ดบั อยา่ งไร ๆ ถา้ เปน็ อยา่ งนจี้ ติ กจ็ ะสงบ คดิ อยา่ งสงบ แลว้ เมอื่ สงบ ความคดิ กจ็ ดั ระเบยี บนะ เขาจะเปน็ ระเบียบของเขาเอง กาหนดรู้ต่อไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวจิตเขาจะดีขึ้น นั่นเป็นสภาวธรรมอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้น อย่าง ที่บอกแล้วว่า การปฏิบัติธรรมเพื่อละอกุศล เพราะฉะนั้น ความคิดที่เกิดขึ้น กาหนดแบบนี้ปึ๊ป ความคิด เรื่องที่คิดที่เกิดขึ้น ไม่มาบีบคั้น ไม่มาปรุงแต่งจิตเราให้เกิดความขุ่นมัว เกิดความเศร้าหมอง เกิดความ เป็นทุกข์ขึ้นมา
