Page 178 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 178
154
พระองค์เสวยสุขอยู่ และพิจารณาอยู่นาน พอตกลงแล้วว่าจะไม่ สอน ก็มีพรหมลงมาอาราธนาให้พระองค์ทรงแสดงธรรม เปรียบบัวสี่เหล่า บุคคลสี่ประเภท.. บางคนมีปัญญา พร้อมที่จะรู้ตามได้ บางคนมีปัญญา ปานกลาง ต้องได้รับการสั่งสอน ต้องได้รับการชี้นา ก็บรรลุได้ บางคนต้อง เคี่ยวเข็ญ... บางคนแค่แนะก็รู้ได้ บางคนต้องนาถึงจะรู้ได้ บางคนก็แค่ฟังเอา ไว้ก่อน รับรู้ไว้ก่อน เพื่อเป็นอนุสัย อาจจะรู้ได้ในภพชาติต่อ ๆ ไป
เมื่อได้ทรงพิจารณาแล้ว ก็รับคาอาราธนาของพระพรหม มาประกาศ ธรรมให้ผู้ที่สนใจในธรรมได้รับรู้ธรรม หลังจากนั้นก็ทรงพิจารณาว่าจะไป สอนใครดี ใครมีภูมิปัญญาพอที่จะรู้ธรรมะนี้ได้ ฉะนั้น พระองค์จึงเล็งไป ที่คนที่ต้องการดับทุกข์ เพราะคนที่ต้องการดับทุกข์ จะพร้อมที่จะเข้าใจ เพราะรู้ว่าตัวเองยังไม่พ้นจากทุกข์ จึงพร้อมที่จะเข้าใจธรรมะใหม่ ๆ ที่เกิด ขึ้นมา ที่จะเป็นไปเพื่อความดับทุกข์
บุคคลใดใครก็ตามที่ปฏิบัติธรรม และมีจิตมุ่งมั่น มีเป้าหมายที่จะ ปฏิบัติให้เป็นไปเพื่อความดับทุกข์ บุคคลนั้นจะเข้าใจได้ง่าย เข้าถึงได้ง่าย ไม่ยากจนเกินไป ส่วนใหญ่ที่เข้าใจยาก คือไม่อยากเข้าใจ ไม่อยากจะไป และไม่อยากจะทา เพราะความไม่อยากคือประตูบานหนา ไม่อยากเข้าใจ ไม่ อยากจะฟัง ปิด! พอปิดหู ปิดตัวเอง ปิดใจเอาไว้ ไม่เปิดรับ ก็จะไม่รู้อะไร เลยไม่เข้าใจ ธรรมะที่พระพุทธเจ้าสอนไม่ยากเกินไป ใคร ๆ ก็ทาได้ เพราะ เป็นธรรมะที่สอนสาหรับผู้ที่ต้องการที่จะรู้ ผู้มีปัญญา ผู้ที่ปรารถนาจะดับ ทุกข์ เพราะฉะนั้น อยู่ที่การที่ “พร้อม” ที่จะฟัง “พร้อม” ที่จะเข้าใจ “พร้อม” ที่จะทา ก็ย่อมเป็นไปได้ทั้งนั้น
เพราะฉะนั้น เราก็คนหนึ่งที่มีความปรารถนาที่จะดับทุกข์ จงมั่นใจ และภูมิใจในตัวเองว่า เรามีความตั้งใจที่จะปฏิบัติให้เป็นไปเพื่อความดับทุกข์ และจงมั่นใจว่า เราก็เป็นคนคนหนึ่ง เราต้องทาได้! ถ้าคนอื่นทาได้ เราก็ต้อง ทาได้ จะช้าจะเร็ว นั่นเป็นเรื่องของเขา ขอให้เราได้ลงมือทา นั่นแหละคือสิ่ง
