Page 179 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 179
155
สาคัญ ถ้าเราได้ลงมือทาเมื่อไหร่ เดี๋ยวก็ไปเอง ถึงแม้เดินวันละก้าว.. วันละ ก้าว ก็ยังดีกว่านั่งอยู่ที่เดิม โดยที่ไม่ทาอะไร ดีกว่านอนอยู่กับที่อย่างเดียว โดยที่ไม่ทาไม่ดิ้นเลย เดี๋ยวก็เกิดแผลกดทับขึ้นอีก เพราะฉะนั้น การที่เรา พยายามแสวงหาทางดับทุกข์ เรามีความเพียรที่จะทา ยังไงก็ไปได้ จะช้าหรือ เร็วก็ไม่เป็นไร ขอให้เราตั้งใจ
เรามาประชุมกัน มาระลึกถึงพระพุทธเจ้า อย่างที่บอกว่า ความเพียร ความตั้งใจมั่น ความมีเป้าหมายที่ชัดเจนของพระพุทธเจ้า การอธิษฐานจิต ปรารถนาพุทธภูมิ หรือปรารถนาที่จะพ้นจากทุกข์นั้น ต้องมีความปรารถนา แก่กล้า แต่ว่าเราไม่ได้ปรารถนาพุทธภูมิ เราปรารถนาที่จะดับทุกข์ เป็นแค่ สาวก เป็นผู้เจริญรอยตามพระพุทธเจ้าเท่านั้น เราจะใช้เวลาน้อยกว่าเยอะ เพราะอะไร ? เพราะพระพุทธเจ้าชี้ทางไว้ให้แล้ว เหลือแต่เราจะเดินตาม เท่านั้นเอง เราไม่ต้องไปถางป่าใหม่ ไม่ต้องหาทางใหม่หรอก จะลาบาก เพราะ ฉะนั้น เมื่อเรารู้แนวทางแล้ว เหลืออย่างเดียว ไป/ไม่ไป เอา/ไม่เอา ถ้าไม่เอา ก็จบ ไม่ไป ก็หยุด ถ้าเอา ก็ไปเถอะ! ตั้งใจ! ขอให้มีความมุ่งมั่น แล้วสักวัน จะประสบความสาเร็จ
วันนี้การแสดงธรรมมาก็เห็นว่าสมควรแก่เวลา ก็ขอจบไว้แต่เพียง เท่านี้ก่อน... เจริญพร
