Page 211 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 211
187
มีรักหนึ่งก็ทุกข์หนึ่ง มีรักสองก็ทุกข์สอง มีรักสิบทุกข์สิบ มีรักร้อยก็ทุกข์ ร้อย ไม่มีรักก็ไม่มีทุกข์... คนเราบางคนเลยพยายามที่จะไม่รักใครเลย รัก ตัวเองอย่างเดียว รักตัวเองอย่างเดียวก็รักผิดอีก! รักตัวเองอย่างไรถึงจะ ไม่ผิด ? บางคนเห็นแก่ตัวอย่างเดียว เอาตัวเองไว้ก่อน คนอื่นไม่สนใจ ไม่มีเมตตา ถ้ารักตัวเองก็ต้องมีเมตตา ถ้าเรามีเมตตา คนอื่นก็จะรักเรา
คนเราโดยปกติจะรักตัวเองมากที่สุด พระพุทธเจ้าบอกว่า ความรัก ทั้งหลายนี่ มนุษย์รักตัวเองมากที่สุดเลย พ่อแม่ว่ารักมาก ๆ แล้ว ยังตาย แทนไม่ได้ ไม่ยอมหรอก ว่ารักมาก ๆ ตอนมีชีวิตอยู่ พอตายไปยังไม่ ทันไรก็พาไปแล้ว พอไม่มีใครอยู่ด้วย กลัวพ่อแม่ตัวเองจะมาหา ขนาดรัก มากนะยังกลัวเลย พอทาพิธีเสร็จแล้ว เอากระดูกมาไว้ที่บ้าน เอาภาพมาไว้ ที่บ้าน ก็นั่งผวาอยู่ อยู่คนเดียวไม่กล้าอยู่อีก! อุตส่าห์แสดงความกตัญญู เต็มที่เลย ระลึกถึงมาก ๆ แต่กลับบ้านเมื่อไหร่ ถ้าไม่มีใครอยู่ด้วย ชัก หวาด ๆ ชักกลัว ถามว่า กลัวอะไร ? กลัวแม่! จริง ๆ ไม่ใช่อะไร กลัวช็อก ตาย! นั่นคือความรู้สึกของเรา วิธีคิดของเรา
สังเกตไหม พ่อแม่เราจากไป แทนที่จะรู้สึกดีกับพ่อแม่ เพราะเรา คิดว่าพ่อแม่ตายแล้วเป็นผี พอตายแล้วเป็นผี ทีนี้เราก็กลัว เราไม่ได้กลัว พ่อแม่นะ เรากลัวผี ทาไมไม่คิดว่าพ่อแม่เราทาดีตอนมีชีวิต พอท่านจาก โลกนี้ไป ท่านก็ไปสบาย ไปเป็นเทวดา เมื่อไหร่กลับบ้านมา พอเจอเสียง ก๊อกแก็ก ก๊อกแก็ก... โอ! เทวดามาเยี่ยม อันนี้พอก๊อกแก็กขึ้นมา โห! เอา แล้ว ใครมาเยี่ยมเรา ! กลายเป็นว่าหวาดผวา แล้วก็กลัว เพราะฉะนั้น ต่อ ไปต้องคิดให้ดี ถ้ารักมาก เราก็ต้องยอมรับได้ อภัยได้ อโหสิได้ ชื่นชมได้ เชิดชูได้ ความรักคือความปรารถนาดี
คนเรารักกันเป็นสิ่งที่ดี จริง ๆ ความรักที่ดีก็คือ ความมีเมตตาต่อกัน ที่พระองค์แสดงให้รู้ ให้ดู ให้เห็น ว่าความรักคือความปรารถนาดีต่อกัน จิตผู้ใดใครมีเมตตา คนนั้นก็มีความสุข ถ้าเรามีเมตตา คนที่อยู่ใกล้ก็จะ
