Page 212 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 212
188
พลอยมีความสุขไปด้วย ให้ความรู้สึกสบายใจอุ่นใจ เห็นแล้วสบายใจ คุย ด้วยก็มีความสุข ไม่ต้องหวาดผวา เมื่อไหร่เมตตาหาย จะคุยด้วยก็ต้อง ระวังตัว อะไรจะปรากฏขึ้นมา บางทีก็ฟ้าผ่าโดยที่เราไม่รู้ตัว อุตส่าห์ดี ๆ อยู่ ฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมา หงายท้องตรงนั้นแหละ! เพราะฉะนั้น ถ้าเรามีความ ปรารถนาดีต่อกัน สังคมเราจะมีความสุข
แล้วอีกอย่างหนึ่ง พระพุทธเจ้าบอกว่า ถ้าเรารักตัวเอง จงทาความดี ให้มาก พาตัวเองออกจากทุกข์ ออกจากอบาย เราจะพาตัวเองออกจาก ทุกข์ ออกจากอบายได้อย่างไร ? ก็อยู่ที่การกระทาของเรานั่นเอง ไม่ว่าจะ เป็นการกระทาทางกาย ทางวาจา ทางใจ พระพุทธเจ้ารักพวกเราทุกคน รัก สัตว์โลกทั้งหลาย ด้วยการแสดงธรรม สอนวิธีปฏิบัติธรรม บอกวิธีที่จะ ออกจากทุกข์ แม้ในปัจจุบันและอนาคต...
ปัจจุบันดารงชีวิตอยู่อย่างไรถึงจะไม่เป็นไปเพื่อความทุกข์หรือไปสู่ อบาย ? ที่เราสมาทานศีลเมื่อกี้นั่นแหละ ศีลทั้งห้าเป็นกรอบในการดาเนิน ชีวิต ที่เป็นไปเพื่อความเจริญ ความงอกงาม ความไม่พาตัวเองไปสู่อบายทั้ง หลายทั้งปวง ใครก็ตามที่สามารถปฏิบัติได้ ทาได้ เมื่อตายไป สุคติเป็นอัน หวังได้ ไม่ต้องกลัวนรก แต่ถ้าใครไม่ทา หรือทาไม่ได้ หรือทาผิดบ่อย ๆ นั่น แหละเขาเรียก “พาตัวเองไปสู่อบาย”
รักตัวเองอย่างไรให้ถูกต้อง และรักอย่างไรเราถึงจะไม่ทุกข์ ? พระพุทธเจ้าบอกว่า การเกิดเป็นทุกข์ การแก่เป็นทุกข์ การตายเป็นทุกข์ คนเราเกิดมาตั้งอยู่บนกองทุกข์ สังเกตดูสิ เจ็บไข้ได้ป่วยก็ทุกข์ ความแก่ เป็นทุกข์ ความตายเป็นทุกข์ มีแต่ความทุกข์ล้วน ๆ รักตัวเองอย่างไรถึงจะ ออกจากทุกข์ตรงนั้นได้ ? ถ้าเรายังเกิดอีก เราก็ยังทุกข์อีก พระพุทธเจ้าเห็น ว่า สัตว์โลกทั้งหลาย ยังเวียนว่ายอยู่ในวัฏสงสาร ยังเกิด ยังตั้งอยู่บนกอง ทุกข์ เมื่อพระองค์ทรงตรัสรู้ถึงแนวทางที่จะดับทุกข์ จึงนาธรรมะเหล่านั้นมา แสดง เพื่อให้สัตว์โลกทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ เป็นเทวดา ได้พิจารณา
