Page 258 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 258
234
มนุษย์เรา
ในการปฏิบัติธรรมทุก ๆ ครั้ง การตั้งจิตปรารถนาเพื่อเป้าหมาย
สูงสุดของชีวิตเราเป็นสิ่งสาคัญ จะเป็นตัวกระตุ้น เป็นตัวสัญญา คอยเตือน เราอยู่เนือง ๆ ไม่ให้เราเผลอ ไม่ให้เราลืมว่าจะอยู่อย่างไร อยู่อย่างคนที่มี สติสัมปชัญญะ รู้ถึงอาการที่เกิดขึ้น ธรรมชาติของรูปนามเป็นไปอย่างไร ใช้ ปัญญาพิจารณาให้รู้เท่าทัน รู้จักความจริงที่เกิดขึ้น รู้ความเป็นไปของ ธรรมชาติตรงนี้ จะช่วยให้เรามีความทุกข์น้อยลง ๆ จนถึงที่สุดคือความ หลุดพ้นของเรา
เพราะฉะนั้น หวังว่าโยคีทุกคนมีความมุ่งมั่น มีความปรารถนาที่จะ ดับทุกข์ จะได้มีความเพียรในการปฏิบัติให้ต่อเนื่องยิ่ง ๆ ขึ้นไป เพื่อเป้า หมายที่เราปรารถนาไว้ ไม่ว่าจะเร็วหรือช้าก็ตาม จะชาตินี้ชาติหน้าหรือชาติ ไหนก็ตาม ขอให้ตั้งใจ ตั้งจิตปรารถนาให้ดี แล้วก็ทาอย่างเต็มที่ ไม่แน่หรอก ว่าชาตินี้อาจจะเป็นไปได้ หรืออาจจะผ่านไปในชาตินี้ก็ได้ หรือไม่ชาตินี้ก็ ชาติหน้าต่อไป ชาติหน้าไม่ได้ก็ชาติหน้าต่อไป แล้วถ้าไม่ได้อีก ก็ชาติต่อ ๆ ไป... ถ้าเรามีความเพียร เราใช้เวลาชาตินี้ให้เร็ว ๆ ๆ เพราะชาติหน้าต่อ ๆ ไปโน้น เราก็ไม่แน่ใจว่าเกิดมาแล้วจะได้ปฏิบัติไหม หรือว่าจะไปเกิดตรง ไหน เกิดเป็นเทวดา มีความสุขเพลิดเพลิน แล้วลืมปฏิบัติก็มี
เพราะฉะนั้น หวังว่าเราทั้งหลายสนใจการปฏิบัติ มีความเพียร อย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าจะอยู่ที่สานักฯ หรืออยู่ที่บ้าน ที่ทางาน ที่ไหนก็ตาม ขอ ให้มีสติ มีสัมปชัญญะ หมั่นใส่ใจรูปนามกายใจของตัวเองให้เยอะ ดูตัวเอง ให้มาก แล้วก็ละสิ่งที่ไม่ดีที่เกิดกับเรานั่นแหละ อันไหนไม่ดีเราก็ละไป อัน ไหนดีก็ทาเอา อันไหนดีก็ทาให้มีขึ้นเกิดขึ้นกับเรา นี่แหละคือการสั่งสม ความดี เพราะฉะนั้น ก็ขอฝากเอาไว้
วันนี้ก็เป็นวันออกพรรษา แป๊บเดียวก็ออกพรรษาแล้ว ยังไปไม่ถึง ไหนเลย! เจ็ดวัน เจ็ดเดือน เจ็ดปี เจ็ดชาติ ถ้าปฏิบัติถูกทาง เราสามารถ
