Page 349 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 349
325
ทุกข์โดยตรง นั่นคือเป้าหมายหลัก เป็นไปเพื่อความดับทุกข์ถึงที่สุด เพื่อ ความหลุดพ้น พ้นจากอะไร ? พ้นจากวัฏสงสาร วัฏสงสาร คืออะไร ? เกิด แก่ เจ็บ ตาย การเวียนตายเวียนเกิดไม่มีที่สิ้นสุด เกิดแล้วตาย ตายแล้ว เกิด เกิดแล้วตาย ตายแล้วเกิด... ไม่รู้กี่ภพกี่ชาติ กว่าที่จะพ้นจากวัฏสงสาร ได้ เหมือนเรานี่แหละ เวียนตายเวียนเกิดกี่ภพกี่ชาติแล้วเราก็ไม่รู้ เพราะเรา ระลึกชาติไม่ได้
พระพทุ ธเจา้ ระลกึ ชาตไิ ดว้ า่ พระองคเ์ คยเกดิ กชี่ าตมิ าแลว้ ... สอี่ สงไขย กับแสนกัปป์ คิดดู ระลึกได้ถึงขนาดนั้น! เราระลึกไม่ได้ เราก็เชื่อตามที่ พระองค์ทรงตรัสเอาไว้ แต่สิ่งหนึ่งที่เราสังเกตได้ก็คือว่า หลาย ๆ คนจะรู้สึก ว่า บางแห่งเราไม่เคยไป แต่พอเห็นแล้วรู้สึกว่า เอ้อ! เหมือนเคยมาแล้ว! พอไปเห็น รู้สึกคุ้น ๆ! คุ้นได้ยังไงในเมื่อเราไม่เคยไป ? นั่นเป็นสัญญาณ บอกอะไรกับเรา ? บางครั้งเราไปถึงที่นั่นแล้วรู้สึกสบายเหมือนได้กลับบ้าน ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่บ้านเรา นั่นแหละ มันเป็นสัญญาณอย่างหนึ่ง
วัฏสงสาร การเวียนว่ายตายเกิดของเรา เป็นไปตามที่พระพุทธเจ้า ตรัส อาจารย์เชื่อมั่นในพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าตรัสอย่างไรก็อย่างนั้น! เพราะฉะนั้น ที่เรามาปฏิบัติ เพื่อที่จะหลุดพ้นจากวัฏสงสาร หรือองค์ของ ปฏิจจสมุปบาท การเวียนว่ายตายเกิด ไม่มีจุดเริ่มต้นและไม่มีที่สิ้นสุด แต่ เราจะ “หลุดจากวงจร” นี้ได้อย่างไร นั่นแหละสาคัญ! หลุดได้นะ หลุดได้! ถึงแม้จะชั่วขณะหนึ่ง ๆ ก็ยังดี ใช่ไหม ? จะหลุดได้ยังไง ? เอาไว้วันหลัง ค่อยว่ากัน วันนี้หมดเวลา ก็ขอจบไว้แต่เพียงเท่านี้ก่อน ต่อไปเราจะได้แผ่ เมตตากัน
ก็อย่างที่บอกแล้วว่า ก่อนที่เราจะแผ่เมตตาทุกครั้ง ให้น้อมถึงบุญ กุศลที่เราได้ทา หรือบุญกุศลเมื่อสักครู่นี้ เติมเข้าไปให้เต็มใจเรา จนล้นจาก ตัวของเรา ให้กว้างออกไป ไม่มีขอบเขต ไม่มีประมาณ ไม่ว่าบุญกุศลนั้นจะ ออกทางข้างหน้า ออกทางบริเวณหัวใจ ออกที่ส่วนบน ที่หน้าเราก็ตาม ก็ให้
