Page 357 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 357
333
อย่างที่บอกแล้วว่า ขยายจิตเราให้กว้าง หรือนิ่งแล้วดูเข้าไปในจิตของเรา นิ่ง แล้วดูเข้าไปในรสชาติ ในความรู้สึกที่มันยังมีเศษอารมณ์อยู่ มีสติเข้าไปเขา ก็หาย วิธีหยุดดีที่สุดก็คือ รู้ จับอารมณ์ปัจจุบัน
โยคี : เรื่องของการทาบุญ และความเชื่อในเรื่องบุญ เราควรจะมีหลัก ปฏิบัติอย่างไร ? ตัวอย่างเช่น บางคนบอกว่า ต้องรู้จักบอกบุญให้คนอื่นร่วม บุญ จะได้มีบริวารดี แต่ก็มีคนคิดว่าจะไม่ไปร่วมบุญกับคนที่บอกบุญ เพราะ ไม่อยากจะไปเป็นบริวารของใคร จึงไปทาบุญเอง โดยส่วนตัวคิดว่าจะทาบุญ เพราะสิ่งที่คิดทานั้นเป็นประโยชน์ ทั้งต่อสาธารณะหรือบุคคล เช่น สร้างวัด โรงพยาบาล เมื่อทาแล้วก็รู้สึกว่ามีความสุขกับสิ่งที่ได้ทา ครั้นเห็นวัดหรือ โรงพยาบาลสาเร็จเป็นรูปร่าง เราก็อิ่มใจ ก็เชื่อว่านี่แหละคือบุญ บางคนก็จะ ทาบุญแต่กับพระอริยบุคคล เพราะเชื่อว่าได้บุญมากกว่าทาบุญกับคนทั่วไป เห็นคนป่วยไม่มีเงินก็ช่วยแบบขอไปที แต่กับวัดกับพระก็ให้ได้เป็นหมื่น เป็นแสน จึงขอกราบเรียนถามพระอาจารย์ในเรื่องของบุญ หลักคิด และการ ปฏิบัติค่ะ
พระอาจารย์ : หลักของการทาบุญ ให้ทาตาม “ศรัทธา” ของเรา เรา มีใจที่จะทาอย่างไร ทาขนาดไหน ก็ให้ทาตามศรัทธาของเรา แล้วเราจะได้ บุญ ถ้าเราทาด้วยความฝืนใจ ถึงแม้ให้มากก็เหลือน้อย ถ้าใจเรามีน้อยก็ได้ น้อย แต่ถ้าใจเราเต็ม ให้น้อยก็ได้มาก เพราะเราเต็มใจ ให้แล้วเรามีความสุข จะให้กับพระอริยะ สร้างวัด สร้างศาลา สร้างโบสถ์ หรือให้กับบุคคล หรือ เมตตาสัตว์ต่าง ๆ ก็ได้บุญเช่นกัน แต่ทีนี้ท่านบอกว่า การให้กับผู้มีคุณธรรม นั้นได้บุญมาก คนจึงคิดให้กับผู้มีคุณธรรมมากกว่า ผู้มีปัญญาก็จะเลือกให้ แตอ่ ยา่ งไรกต็ าม พระพทุ ธเจา้ บอกวา่ การใหเ้ ปน็ สงั ฆทานมบี ญุ มาก นนั่ หมาย ถงึ วา่ ใหก้ บั สว่ นรวมจะไดบ้ ญุ มาก ยงิ่ ถา้ สว่ นรวมตรงนนั้ มผี มู้ คี ณุ ธรรมสงู ดว้ ย เราก็จะได้อานิสงส์มาก
โยคี : กราบเรียนพระอาจารย์เกี่ยวกับศีลข้อที่ ๑ ที่บอกว่าห้าม
