Page 358 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 358
334
ฆ่าสัตว์ ปกตินี่ไม่ฆ่าอยู่แล้ว แต่ว่าเพื่อน ๆ ชอบพาไปทาบุญปล่อยโค กระบือ นก ปลา อะไรอย่างนี้ แต่ก็เคยแย้งเพื่อนว่ามันไม่น่าจะใช่ เราน่าจะไม่ทาน เนื้อสัตว์ไปเลยน่าจะได้บุญกว่า ก็เลยอยากกราบเรียนถามพระอาจารย์ว่า ทานเนื้อสัตว์นี่มันบาปไหม ?
พระอาจารย์ : บาปไหม ? อยู่ที่ “เจตนา” ของเราว่าเรามีเจตนาฆ่า หรือเปล่า อันนี้ตอบยากนะ... มีครั้งหนึ่งพระเทวฑัตเคยไปขอพระพุทธเจ้า ว่า ขอให้พระทุกรูปทานมังสวิรัติทั้งหมดเลย ไม่ต้องฉันทั่วไป พระพุทธเจ้า ก็ไม่อนุญาต จะให้ฉันเนื้ออย่างเดียวเลย พระพุทธเจ้าก็ไม่อนุญาต เพราะ ฉะนั้น ถ้าใครฉันมังสวิรัติได้ ก็ถือเป็นสิ่งที่ดี เป็นบุญของเขา แต่บางคนก็ ต้องอาศัยเป็นยาในการรักษา
โยคี : มีในหนังสือกล่าวไว้ว่า ธรรมะที่เป็นพรอันประเสริฐคือ ให้ เราไม่อาลัยในความเป็นบุรุษ และไม่อาลัยในความเป็นสตรี... ไม่เข้าใจคาว่า “อาลัย” ค่ะ
พระอาจารย์ : “ให้ความสาคัญ” โยมลองทาจิตให้ว่าง ใจที่ว่างบอก ว่าเป็นผู้หญิงผู้ชายหรือเปล่า ? ไม่บอก นั่นแหละ! แต่พอโยมมารู้บัญญัติ มี ความรู้สึกพอเป็นฉันปุ๊บ ความเป็นผู้หญิงผู้ชายก็เกิดขึ้น “ไม่ให้อาลัยในความ เป็นหญิงเป็นชาย” ภาษาที่เขาใช้ ฟังแล้วเราแปลยากนะ เข้าใจนะ สาคัญว่า เป็นผู้หญิงผู้ชาย เพราะฉะนั้น การปฏิบัติธรรมของเรานี่ เราดูรูปนี้ ลักษณะ อย่างนี้บอกว่าเป็นผู้ชาย บอกว่าเป็นพระ ลักษณะอย่างนี้บอกว่าเป็นผู้หญิง อันนี้คือ “รูป” แต่จิตของเรานี่ เมื่อจิตเราว่างทุกครั้ง จิตที่ว่างเขาไม่บอกว่า เป็นอะไรเลย เป็นเพียงจิตที่ทาหน้าที่รู้ เพราะฉะนั้น จิตดวงนั้นจึงเป็นจิต ที่ไม่ประกอบด้วยโลภะ โทสะ หรือโมหะ เป็นจิตที่ว่าง
โยคี : กราบพระอาจารย์ จะขอสอบถามเรื่องอาการฝัน อาการฝันนี่ มันเป็นอุปาทานของสัญญาหรือเปล่าคะ ?
พระอาจารย์ : ฝันนี่เกิดได้หลายอย่าง สาเหตุของการฝัน เทพสังหรณ์
