Page 363 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 363
ธรรมบรรยาย วันสงกรานต์ ๒๕๕๖
วันที่ ๑๒ เมษายน ๒๕๕๖
วันนี้เป็นวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ไทย วันปีใหม่ไทยมีอยู่ ๓ วัน วันที่ ๑๒ เมษายนส่งท้ายปีเก่า วันที่ ๑๓ วันขึ้นปีใหม่ วันที่ ๑๔ ก็เป็น วันเนา มาจากภาษาเขมร คาว่า “เนา” แปลว่า อยู่ วันว่าง แต่ละที่ภาษาก็ ต่างกัน... ก็ถือว่าเป็นโอกาสดีอีกวันหนึ่ง ดีมา ๓-๔ วันแล้ว มาแล้วก็ปฏิบัติ ของเราแบบนี้แหละ ที่บอกว่าอาจารย์ไม่จัดคอร์ส ที่จริงก็คือว่า เรามาปฏิบัติ เป็นปกติ ใครมาก็สอน สอนและสอบอารมณ์ทุกวันเหมือนเดิม แต่ถ้ามา กันหลาย ๆ คน อาจารย์ก็พิจารณาดูว่า จะพูดอะไรบ้างในแต่ละวัน
เราพิจารณาสภาวธรรม อย่างที่เมื่อคืนบอกว่า พิจารณารู้ถึงความ ไม่มีตัวตน เอาความรู้สึกที่ว่างทาหน้าที่รู้ รู้ถึงความไม่มีตัวตนของรูป เอา ความรู้สึกว่าเป็นเราออก เอาความรู้สึกว่าเป็นเขาออก เห็นความเป็นอนัตตา แล้วรู้สึกอย่างไร ? เอาความรู้สึกว่าเป็นแขนออก เอาความรู้สึกว่าเป็นตัวออก เอาความรู้สึกว่าเป็นตาออก เอาความรู้สึกว่าเป็นหน้าเราออก เหลืออะไร ? บางคนรู้สึกเหลือแต่ความว่างเปล่า ไม่มีอะไรให้ยึดได้เลย ตรงนี้บอกอะไร ? ตรงนี้บอกว่ารูปนี้ไม่มีสาระ ไม่มีแก่นสาร ที่เราจะเข้าไปยึดมั่นถือมั่นให้เป็น สรณะได้เลย เพียงแต่อาศัยในช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้นเอง
เราจะอาศัยรูปอันนี้ได้กี่ปี ? เราอาศัยรูปนี้ได้กี่วัน ? ทาไมถึงบอกว่า “เป็นที่อาศัย” ? เราเป็นเพียงผู้ดูแล เหมือนบ้านหลังหนึ่ง แล้วอาศัยเขาอยู่ พอถึงเวลาก็เสื่อมโทรมไป สลายไป ตามกาลเวลา ถ้าใครหมั่นดูแลดีหน่อย
339
