Page 364 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 364
340
ก็จะตั้งอยู่ได้นาน ปลวกไม่ขึ้น ถ้าปลวกขึ้นก็ต้องรักษากันเยอะ ยิ่งนาน ๆ ปี ไม่ได้ดูแล ปลวกขึ้น แล้วก็ผุ อาจารย์สังเกตกุฏิไม่ได้ดูแลสักเดือนหนึ่ง ปลวกก็ขึ้นแล้ว พอปลวกขึ้นข้างบน เข้าข้างใน เรามองไม่เห็น ดูแลยาก
รูปนี้ก็เหมือนกัน เมื่อมีเวทนา เริ่มมีโรคภัยไข้เจ็บเกิดขึ้น แล้ว ดูแลไม่ทัน หรือเราไม่ได้ดูแลตั้งแต่เริ่มต้น พอมันเป็นมาก ๆ ก็ทาให้รูปนี้ เสื่อม พออ่อนแรงลงก็มีปัญหา การที่เราจะอาศัยรูปนี้ไป เราจะอาศัยได้นาน แค่ไหน ? เดี๋ยวมันก็มีอาการผุพังขึ้นมา พอลมพัดก็ชักโยก เริ่มสั่นคลอน แล้ว พอมีอารมณ์แทรกซ้อน เขาเรียกมีโรคแทรกซ้อน มีเชื้อเข้ามา ยิ่งถ้า มีโรคประจาตัวอยู่แล้ว มีโรคอื่นแทรกเข้ามา ก็ทาให้เราลาบาก
จิตของเราก็เหมือนกัน จิตที่อาศัยกาย จิตที่มีความอ่อนแอ มีโรค อยู่แล้ว มีความทุกข์อยู่แล้ว พอมีอย่างอื่นเพิ่มเข้ามาอีก มันก็พร้อมที่จะหัก พร้อมที่จะแตก พร้อมที่จะสลาย เพราะอะไร ? เพราะความไม่มั่นคง แล้ว จิตที่มั่นคงเป็นอย่างไร ? การพิจารณาจิตจะทาให้จิตเรามั่นคง เห็นความ เป็นจริง ที่พิจารณาถึงความไม่มีตัวตน ไม่มีเรา ไม่มีเขา เป็นความว่างเปล่า เริ่มจากเห็นรูปนี้ว่างเปล่า แม้แต่ตัวจิตเองก็ยังว่างเปล่า จริง ๆ รูปจะว่างได้ ก็เพราะจิตว่าง ถ้าจิตไม่ว่าง รูปก็จะไม่ว่าง เพราะอะไร ?
รูปนี้ว่าง จากจิตที่ว่างจากการยึดมั่นถือมั่น รูปนั้นถึงหายไปได้ รูปที่ เคยเห็นเป็นกลุ่มก้อน เป็นแท่ง ที่นั่งอยู่นี่ อยู่ ๆ เรามองไม่เห็นรูป ในความ รู้สึกเราหารูปไม่เจอ บริเวณรูปเหลือแต่ความว่างเปล่า ถ้ามองด้วยตาก็จะ เห็นรูปนี้นั่งอยู่ แต่ด้วยความรู้สึกรูปกลับไม่มี ยิ่งเห็นความไม่มีมากเท่าไหร่ ใจยิ่งสงบและตั้งมั่น สังเกต ยิ่งเห็นความไม่มี ยิ่งเห็นความว่าง จิตกลับยิ่ง ตั้งมั่น มีความสงบ แต่ยิ่งเห็นว่ามีเมื่อไหร่ จิตก็จะอ่อนแอ สังเกต มีอะไร ทาให้จิตเราอ่อนแอ ?
สังเกตง่าย ๆ เมื่อไหร่ก็ตามที่เรารู้สึกว่ามีตัวตนเกิดขึ้น มีความ เป็นเราเกิดขึ้น เมื่อนั้นจิตเราก็อ่อนแอ พร้อมที่จะทุกข์ทันที มีตัวตนปุ๊บทุกข์
