Page 362 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 362
338
การที่เราได้พึ่งพาความจริง ทาให้จิตเราไม่ทุกข์ ก็คือความจริงของ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกนี้ ที่บอกว่าตั้งอยู่ในกฎของไตรลักษณ์ คือการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป และสิ่งต่าง ๆ เหล่านั้นก็ตั้งอยู่ในลักษณะของความเป็น อนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ และไม่มีอะไรเลยบอกว่าเป็นของเรา มีแต่เพียง รูปนามกายใจ ที่อาศัยกันเกิดขึ้น และเป็นไปตามเหตุปัจจัยอยู่เนืองนิตย์ ทุกอย่างในชีวิตของเราก็ดาเนินไปตามเหตุตามปัจจัย ตามกรรมที่เราทามา และกาลังทาอยู่นี้ ที่จะส่งผลต่อไปในอนาคต
เพราะฉะนั้น ธรรมะที่เราได้ศึกษามา ไม่ว่าจะเป็นการรู้จักทาจิตให้ ว่าง สร้างความสุขให้ตัวเอง การมีสติกาหนดรู้ถึงอาการพระไตรลักษณ์ อาการเกิดดับ สาหรับนักปฏิบัติ สาหรับชาวพุทธแล้ว ควรจะนาไปปฏิบัติให้ ต่อเนื่องเนือง ๆ ไม่ใช่ว่าเราออกจากกรรมฐานไปแล้วก็ลืมไปหายไป ให้ใช้ ธรรมะเป็นผู้นาชีวิต ถ้าชีวิตเราเดินตามธรรมะ ให้ธรรมะชี้ทางเรา ชีวิตเราก็ จะมีความสุข หรือประสบกับความสงบ
สุดท้ายนี้ก็ไม่มีอะไร ฝากเอาไว้ว่า วิธีการปฏิบัติ วิธีไหนที่ทาแล้วรู้สึก ว่าถูกจริตเรา เราทาได้ง่าย ก็ให้ไปปฏิบัติต่อให้ต่อเนื่อง เพื่อความเจริญ งอกงามในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไป และขออนุโมทนาในส่วนบุญกุศลที่เราได้ทามา ทั้งการให้ทาน การรักษาศีล การเจริญภาวนา ที่ทามาและกาลังทาอยู่ ก็ขอ อานิสงส์ผลบุญตรงนั้น มาเป็นตบะ เป็นพลว เป็นปัจจัยให้โยคีทุกคน จง ประสบแตค่ วามสขุ ความเจรญิ ปรารถนาสงิ่ ใดกข็ อใหส้ า เรจ็ สมความปรารถนา ทุก ๆ ประการ ทุกคนเทอญ
