Page 401 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 401
377
ไม่มีการเคลื่อนไหวเลย ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลย เราต้องมาดูตัวเราเอง ว่ากาลังของเราเป็นอย่างไร เรามาแก้ที่ตัวเราแล้ว...
ทายังไง ? ที่สอนมาทั้งหมดใช้ได้หมด ไม่ว่าจะเป็นการเพิ่มความนิ่ง เพิ่มความตื่นตัว เพิ่มความสงบ นาเอามาใช้ ถ้าอารมณ์ที่เกิดขึ้นเขาไม่มี การเปลี่ยนแปลงเลย นิ่งนิดหนึ่ง แล้วมาดูความรู้สึกที่ทาหน้าที่รู้ถึงอาการอัน นั้น พอดูปุ๊บ ตัวรู้ที่ทาหน้าที่รู้อาการ เขามีการเปลี่ยนไหม ? ถ้าไปดูใจรู้ปุ๊บ เขามีอาการขยับนิดหนึ่ง เราเริ่มกาหนดได้แล้ว ให้กาหนดต่อไป... ขยับนิด หนึ่ง นิดหนึ่ง นิดหนึ่ง นิดหนึ่ง ไปเรื่อย ๆ ทีละนิด ทีละนิด... แล้วลองดู ว่า ขณะที่กาหนดทีละนิด ทีละนิด เห็นการเปลี่ยนไปเรื่อย สภาพจิตรู้สึกเป็น อย่างไร ? เริ่มตื่นขึ้นไหม ? เริ่มมีพลัง ตั้งมั่นมากขึ้นหรือเปล่า ? ขณะที่จิต เราตื่นขึ้น ตั้งมั่นมากขึ้น ที่มัว ๆ ที่หนัก ๆ ข้างหน้า ยังอยู่เท่าเดิม หรือเริ่ม เบาไปด้วย ? นั่นคือวิธีสังเกต
เห็นไหม การกาหนดใช้กาลังน้อยลงเยอะ กับที่เราพยายามบังคับ อย่างเดียว ตรงที่เราพยายามบังคับให้อาการนั้นเปลี่ยนหรือหาย เขาเรียก “ใช้กาลัง” อย่างเดียว เพราะฉะนั้น วิธีพิจารณา การกาหนดอารมณ์ กาหนด สภาวะที่เกิดขึ้น เราต้องสังเกตทุก ๆ อาการที่เกิดขึ้น ใครที่อาจารย์บอกให้ เพิ่มตัวมุ่งหรือเกาะติดอาการ ต้องทาทุก ๆ อาการ แล้วดูว่าเขาเปลี่ยนไป อย่างไร เกาะได้หรือไม่ได้ พอเกาะได้ ๒ – ๓ ขณะ แล้วก็หลุดไป เป็นผู้ดู อีก ก็เกาะใหม่! นี่คือการเกาะติดอารมณ์
ไม่ใช่ว่าพออาจารย์บอกให้เกาะติด เราก็ต้องเกาะติดได้ตลอด ถึงจะ บอกว่าทาได้แล้ว เกาะได้แล้ว ไม่ใช่นะ! เกาะแล้วเขาเปลี่ยนแปลงอย่างไร ? เกิดดับเปลี่ยนไปอย่างไร ? ตอนที่เกาะไม่ได้ พอเข้าไปเกาะปุ๊บเขาดับไป เขา ดับในลักษณะอย่างไร ? แล้วถ้าเกาะให้ตลอดจนสิ้นสุดอาการ พออาการนั้น หมดไป รู้สึกอย่างไร ? สภาพจิตเปลี่ยนไปอย่างไรอีก ? ถึงเกาะไม่ได้ ก็ ต้องพยายามที่จะเกาะอาการให้ต่อเนื่อง นี่คือใส่ใจในการปฏิบัติ แล้วสภาวะ
