Page 411 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 411
387
ตั้งใจปฏิบัติ เมื่อก่อนจะเข้มงวดนะ ไม่ได้บังคับนะ เข้มงวดด้วยการปฏิบัติ เรารู้ว่าเรามาปฏิบัติ ก็เลยต้องเข้มงวดกับตัวเอง เดินจงกรม นั่งสมาธิ... เดิน จงกรม นั่งสมาธิ... หาสภาวะส่งอารมณ์อย่างเดียว หน้าที่หลักคือหาสภาวะ อย่างเดียว อย่างอื่นไม่ค่อยได้สนใจหรอก อย่างน้อยก็เข้าไปได้เจอท่าน แม่ครูก็ดีใจแล้ว พอส่งอารมณ์ทุกครั้งสภาวะก็เปลี่ยน ไม่ว่าจะบาง ๆ เบา ๆ หรือว่ามีกาลังมากขึ้น แค่ให้ทาครั้งเดียว ท่านไม่ได้สอนยาวหรอก
ท่านบอกว่า ลองดูนะ เมื่อเห็นอาการเกิดดับ ลองเอาความรู้สึกเข้าไป แล้วเขาเป็นยังไง ? จากที่เมื่อก่อนเราเป็นผู้ดูอยู่ พอเข้าไปปึ๊บ มันดับวุบไป เออ! แปลกดี แล้วท่านก็บอกว่าให้ทาแบบนี้นะ พอกลับออกไป เราก็ทาแบบ นั้นทุก ๆ อาการนั่นแหละ ตอนเดินจงกรมก็เข้าไปที่อาการเกิดดับที่ปรากฏ ขึ้นมาขณะเดิน ตอนนั่งมีอาการไหนขึ้นมา ก็เอาความรู้สึกเข้าไป เข้าไป... ดู เขาเปลี่ยนไปยังไง แค่นั้นแหละ! ไม่รู้หรอกแปลว่าอะไร แต่ทาแล้วมันรู้สึก ดีว่ามีสภาวะให้เรารู้ต่อ ๆ
แตก่ ม็ เี หมอื นกนั บางครงั้ เขา้ ไปถามทา่ นวา่ ทา ไมเหมอื นเดมิ ตลอดเวลา เลย ทาแล้วรู้สึกไม่ก้าวหน้า เห็นอยู่แค่นี้แหละ ว่าง ๆ ไหว ๆ กระเพื่อม ๆ เหมือนวนไปวนมา... ท่านบอกดีแล้วที่เห็น ดีแล้วที่มีอาการเกิดดับให้ดู ทาไม ถึงบอกว่าดีแล้ว ? เพราะจะมีอยู่ช่วงหนึ่ง จิตเราจะหาอาการเกิดดับ หายังไง ก็ไม่เจอ นั่ง ๆ แล้วมันก็จะว่าง ๆ ว่าง ๆ ไม่มีอะไรให้ตามรู้ แต่พอมีอาการ เกิดดับเกิดขึ้นมาให้ตามรู้ เราก็จะรู้สึกว่ามันเหมือนเดิมอีก ท่านว่า อ๋อ! ดีแล้ว มีอาการเกิดดับให้ดู ดูไปเหอะ! ถาม อาการเกิดดับมันเป็นอยู่อย่างนี้ตลอด หรือเปล่า ? เกิดตลอดแหละ จนเราตายนั่นแหละอาการเกิดดับถึงจะหาย
อาการเกิดดับที่ปรากฏขึ้นมา เขาเกิดอยู่อย่างนี้ เพราะอะไร ? รูปนาม นี้เกิดดับตลอดเวลา แต่ถ้าเราเห็นอาการเกิดดับได้ในขณะที่ปฏิบัติ ถือว่า สติเรายังดีอยู่ เพราะอะไร ? นั่นเปรียบเสมือนบันไดให้เราไต่เดินต่อไป หรือ ทางเดินของเรามันจะไม่มีอาการว่าเดินแล้วไปสุดตรงไหน สุดตรงนี้ เดี๋ยวก็
