Page 421 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 421
397
ก็ถือเป็นบุญแล้ว ถ้าท่านเมตตา ว่าท่านไม่ได้นะ ผิดนะ บาปไม่รู้ตัว! ขอ ความเมตตาจากท่าน ยังไงท่านก็เมตตา เพียงแต่ว่าคนขอขอเป็นหรือเปล่า ? ใช้พระ ใช้แบบไหน ? เขาฉลาดในการใช้พระ เขาใช้เราแบบยกเราไว้สูงมาก เลยนะ เอาไว้ใช้งาน!
ขอความเมตตาท่านหน่อย เราก็เมตตา... เมตตาท่านสูง ช่วยทา นั่นหน่อย ช่วยทานี่หน่อย จริง ๆ ก็คือใช้เราดี ๆ นี่เอง แต่ฟังแล้วรู้สึกดี ถ้าเราคิดว่าเป็นการใช้ก็คือใช้ แต่ถ้าคิดว่าเป็นการขอความช่วยเหลือก็คือ ช่วยเหลือ คิดว่าไม่ได้ใช้ แต่เพราะเราต้องการช่วย เพราะเรามีเมตตา ถ้า เราไม่ช่วยก็กลายเป็นว่าไม่มีเมตตาอีก ผิดอีก! เห็นไหม ความดีที่เราทา เกื้อกูลซึ่งกันและกัน ไม่ว่าจะเป็นพระกับโยม หรือโยมกับโยม ถ้าเรามอง อย่างนี้ เราอยู่ด้วยกัน เราเกื้อกูลกัน อาศัยกันในลักษณะอย่างไร ? ตรงนี้ ต้องมีการเอื้อเฟื้อซึ่งกันและกัน
ทา ไมอาจารยไ์ มบ่ อกวา่ คนนนั้ ตอ้ งอยา่ งนนั้ คนนตี้ อ้ งอยา่ งนี้ ? เพราะ อาจารย์คิดอยู่เสมอว่าเราเป็นผู้ปฏิบัติธรรม ควรจะมีเมตตา เพราะอะไร ? มีน้าใจ มีเมตตา ท่านแม่ครูทาให้ดู! ไปเข้าห้องน้า เห็นมันเลอะก็ล้าง ไม่ได้ คิดว่าเป็นหน้าที่ของใคร เราช่วยกันดู ไม่ใช่ใครใช้ เราใช้เอง! มาทุกครั้ง เราก็เห็น เราใช้ทุกครั้ง เราก็ใช้เอง เราก็ล้างคนละครั้ง ล้างทุกวัน มันก็จะ น้อย มันก็จะเบา บางทีอาจารย์เข้าห้องน้า ไปเห็นแล้วก็เอาน้ายาไปฉีด ๆ ทิ้ง เอาไว้ พอไปใช้อีกก็ล้าง ไม่ได้ขัดหรอก อาจารย์ไม่มีเวลาไปขัด แต่พระบาง รูปท่านก็ไปช่วยขัด ขยัน!
เราทา เพราะทาแล้วรู้สึกดี ทาแล้วสบายใจ พอเราเห็นว่ามันสะอาด เราก็สบายใจ ไม่ได้คิดว่าคนอื่นจะเห็นหรือเปล่า ทาแล้ว เออ! เห็นสะอาด ทาแล้วก็สบายใจ แค่นั้นเอง! เราก็มีความสุข เราก็ได้ทาบุญ สมัยก่อนพอ ทาทุกครั้งก็คิดขอให้ใจเราสะอาดแบบนี้ ขัด แล้วก็ขัดใจเราไปด้วย ขอให้ สะอาดแบบนี้ ให้ใจเราสะอาดมากขึ้น มากขึ้น... เราก็สบายใจ มีความสุข ไม่
