Page 422 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 422
398
ได้คิดถึงคนอื่นหรอก คิดขอให้ใจเราสะอาดมากขึ้นก็พอแล้ว สบายใจ ตัวเองก็พอแล้ว เพราะฉะนั้น การที่เราปฏิบัติธรรม อยู่ตรงนี้เราก็เกื้อกูล ช่วยเหลือกัน เพราะอาจารย์ไม่มีคนมาดูแลเฉพาะ อยากให้เป็นแบบนี้ เรา ก็จะมีความสุขขึ้น
พอทาแบบนี้ เราก็เห็นแต่ความดี คนนั้นก็ดีคนนี้ก็ดี คนนั้นดีอย่าง นั้นคนนี้ดีอย่างนี้ อาจารย์เลยมองเห็นแต่ความดีของทุกคน เวลาใครมาพูด ถึงความไม่ดีของคนอื่นให้ฟัง อาจารย์ก็ ทาไมนะ ? อาจารย์เห็นแต่ความดี คนนั้น เห็นแต่ความดีคนนี้ อาจารย์สายตาไม่ดี เห็นอยู่อย่างเดียว! เวลาเขา ถาม อ๋อ! เขาก็มีดีตรงนั้น ความดีของเขาตรงนี้... เพราะฉะนั้น ทุกคนดีใน สถานะของตัวเอง ไฟดวงนี้ก็ดี ไฟหลอดยาวก็ดีแบบหลอดยาว หลอดสั้นก็ ดีแบบหลอดสั้น หลอดสีเหลืองก็ดีแบบหลอดสีเหลืองนั่นแหละ หลอดไฟกัน แมลงดีแบบนี้ หลอดแบบนี้สบายตา... ทุกคนมีดี เห็นแล้วสบายใจ อาจารย์ จึงรู้สึกว่าอาจารย์อยู่กับคนดีทั้งนั้นเลย มีแต่คนดีเข้ามา ถึงแม้บางครั้งสภาพ จิตเขาไม่ดีบ้างก็ตาม
สภาพจิตไม่ดี ไม่ใช่ว่าเขาเป็นคนไม่ดี เวลาสภาพจิตไม่ดี ไม่ใช่ว่า ทั้งหมดชีวิตเขาเป็นคนไม่ดี คิดดูตัวเราเองยังมีสภาพจิตไม่ดีเป็นบางวันบาง เวลาเลย แล้วคนอื่นสภาพจิตไม่ดีบ้างไม่ได้หรือ ? ทาไมต้องมีอภิสิทธิ์คน เดียว ? คนอื่นก็มีสิทธิที่จะสภาพจิตไม่ดี หมดแรง อ่อนกาลัง เข้มแข็ง... เป็นสิ่งที่ต้องดู เมื่อไหร่ที่เขาสภาพจิตไม่ดี ก็ อ๋อ! ตอนนี้สภาพจิตเขาไม่ดี บางทีอาจารย์สงสาร อาจารย์ก็ไม่ทาอะไรหรอก ก็ปล่อยให้เขาไปก่อน เขา ยังไม่พร้อมก็ปล่อยไป ให้เขาใจดี ๆ แล้วค่อยว่ากัน พอสภาพจิตดีขึ้น เออ! ดีแล้ว... เป็นอย่างนี้ นี่คือธรรมชาติของคนเรา
ถ้าเราพิจารณาถึงธรรมชาติตรงนี้ ทุกคนมีช่วงเวลาที่สภาพจิตหรือ จิตตก กาลังตก พอมีอารมณ์เข้ามากระทบแล้วสภาพจิตไม่ดี ไม่ใช่ว่าเขา ไม่ดี เป็นเพราะว่ากิเลสมันเข้ามาเลยทาให้รู้สึกไม่ดี ไม่ใช่ว่าเขาไม่ดี ตัว
