Page 419 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 419
395
กลับมาอีกก็นาน... ถือว่าเราโชคดีนะ อาจารย์ก็ถือว่าตัวเองโชคดีอย่างหนึ่ง เวลาระลกึ ถงึ ทา่ นแมค่ รู เมอื่ กอ่ นเวลาทา่ นสอน ทา่ นใจดี ไมเ่ คยดโุ ยคี แต่เฉย ถ้าท่านเฉย ๆ แล้วน่ากลัว เฉยแล้วท่านไม่ได้หน้าบึ้งนะ เฉย ๆ นี่ แหละ เหมือนเราก็รู้สึกว่าเราติดท่านมั้ง พอท่านเฉย เราก็ถูกทิ้ง! เลยรู้สึก เหมือนว่าไร้ค่าไปเลย มากกว่าถูกตาหนิอีกนะ! ครูบาอาจารย์ตาหนิ ครูบา อาจารย์เตือน ถือว่าโชคดีแล้ว! แต่ถ้าแบบเฉย ๆ ไปเลยนี่เหมือนถูกทิ้งเลย รู้สึก โอ! เราไร้ค่าจัง แต่ท่านไม่เคยเป็นหรอก ท่านจะเฉยแบบสอน เมื่อไหร่ เขาจะรู้สึกตัวสักทีหนึ่ง เมื่อไหร่เขาจะรู้สึกตัว... พอทาไม่ดีท่านก็เฉย พอเขา ทาดีหน่อยก็เรียก เลี้ยงที่ใจโยคี เลยรู้สึกอบอุ่น รู้สึกดี มีความสุข เข้า มาแล้วอบอุ่น... ขนาดโยมอายุมากกว่าท่านนะ มาเจอท่านแล้วยัง โอ!
รู้สึกอบอุ่นจังเลย บุคลิกท่านมีเมตตา
ท่านสอนธรรมะ สอนให้เรามีเมตตา จริง ๆ บางอย่างท่านไม่ได้สอน
หรอก ท่านทาให้ดูเอา “สอนด้วยการทาให้ดู” ท่านสอนแล้วอาจารย์เดินตาม นั่งสนทนากับท่าน ท่านเล่าให้ฟังว่า สมัยท่านเป็นฆราวาสก็เหมือนกัน ท่านบอกว่าคุณยายไม่มีเวลาสอนลูก เวลาทาอาหารทาอะไรที่บ้าน ท่านถาม ว่า ทาศีลทายังไง ? ก็ดูเอาสิ ไม่มีตาหรือไง! คือพ่อแม่เร่งรีบมีงานต้อง ทาเยอะแยะ... ท่านยังบอก ก็ดูเอาสิ ไม่มีตาหรือไง พอท่านพูดอย่างนั้น อาจารย์ก็คอยสังเกตว่าท่านคิดท่านทาอะไรบ้าง เราก็คอยสังเกต ไม่ต้อง บอกทุกคา ท่านสอนเรา ไม่ต้องบอกทุกอย่างหรอก คอยสังเกตสิท่านทา อะไร ท่านทาอย่างนี้หมายความว่าอย่างไร ท่านทาให้ดู
ท่านบอกว่าอยากออกกาลังกาย เราก็... ดีจังเลย ท่านได้ออก กาลังกาย! ที่ไหนได้ท่านมากวาดขยะกวาดใบไม้ บางวันก็ลงมากวาดใบยาง ท่านเห็นรก ๆ แล้วท่านทนไม่ได้ ท่านก็มากวาด ๆ ๆ โยคีก็... ไม่ต้อง หนู ทาเอง หนูทาเอง! พอท่านหยุด เขาก็หยุด พอเขาหยุด ท่านก็ทา นั่นแหละ คือทาให้ดู แต่เขาไม่เข้าใจ พอจะทาอีก ท่านก็..ไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่ครูขอ
