Page 417 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 417
393
ใหม่ ๆ อาจารย์จา จาได้ห้าคนก็เก่งแล้ว! แล้วก็พยายามจะเล่า ให้ท่านฟัง โยคีคนนี้เล่าอย่างนี้ อย่างนี้ แล้วท่านก็ถามอาจารย์ว่าอยู่ญาณ ไหนล่ะ อาจารย์ก็ อ๋อ! อยู่ญาณนี้ ญาณนี้... ฟังให้ดี! ฟังให้ดีแล้วก็ไปสอบ อารมณ์อีก ก็มาเล่าให้ท่านฟัง จนท่านว่า เออ! ตรงนี้ไม่ใช่ ฟังให้ดี! กว่าที่ จะเข้าใจ ให้ทาแบบนี้ ทาแบบนี้... สอนบอกให้ทาได้ แต่ต้องฟังเข้าใจด้วย ว่าที่โยคีพูดนี่มันถึงตรงไหนอยู่ตรงไหน เราก็กว่าจะจาได้... ท่านบอกจา ให้ถูกจุด ไม่ต้องจารายละเอียดทั้งหมดหรอก จาอันที่สาคัญ ๆ ก็เลยทาให้ เรารู้จักสังเกต รู้จักจามากขึ้น...
จนท่านบอกว่าต้องแยกให้ออกระหว่างบัญญัติกับปรมัตถ์ อาการ บัญญัติกับปรมัตถ์บางครั้งนี่เข้าใจผิด เห็นบัญญัติว่าเป็นปรมัตถ์ เห็นอาการ ปรมัตถ์ว่าเป็นบัญญัติก็มี เพราะมันชัด บางครั้งปรมัตถ์ชัดเหมือนเห็น ด้วยตา นึกว่าบัญญัติ บางครั้งบัญญัติเป็นของหยาบ ๆ แต่เห็นไม่ชัด นึกว่า ปรมัตถ์ มันละเอียด ท่านต้องคอยสอนคอยบอกกว่าจะปล่อยมือ พอหลัง จากนั้นท่านก็บอกสอบเองเถอะ พอสอบอารมณ์เสร็จ โยคีปฏิบัติดี ท่านก็ ว่าสรุปเองได้แล้ว... ไม่ได้ ต้องไปเล่าให้ท่านฟัง แล้วท่านก็อนุโมทนา ถ้า สรุปเองนี่อาจารย์รู้สึกว่าไม่ดี อย่างน้อยโยคีก็จะได้ท่านแม่ครูรับรอง ยืนยัน อีกทีหนึ่ง พออาจารย์สรุปว่าคนนี้ปฏิบัติดี ไปเล่าให้ท่านฟัง ท่านก็ เออ! คนนี้ดีแล้ว สรุปอีกทีหนึ่ง
อันนี้เล่าเรื่องเก่า ๆ ให้ฟัง... ตอนนั้นนั่งบนตั่ง ภาพที่ถ่ายติดบนผนัง อยู่ เมื่อก่อนเก้าอี้ที่อาจารย์นั่งสอบอารมณ์ปัจจุบัน ท่านแม่ครูนั่ง ท่านใช้ตัว นั้นสอบอารมณ์ ส่วนอาจารย์นั่งที่ตั่ง เวลาท่านมาสอบอารมณ์โยคี ท่านก็จะ ใช้เก้าอี้ตัวนั้น ตอนหลังท่านบอกว่า นิมนต์พระคุณเจ้าขึ้นไปนั่ง ต่อไปจะ เป็นที่นั่งของท่านนะ อาจารย์บอกไม่เอา เป็นที่นั่งของครูบาอาจารย์ ท่านก็ บอกขึ้นเถอะ ให้ขึ้นไปนั่ง พูดอยู่สักพัก อาจารย์ก็ เอ้า! นั่งก็นั่ง พอนั่งแล้ว ท่านก็ถามว่า รู้สึกเป็นไง ? อบอุ่นไหม ? เหมือนท่านอยู่ด้วยหรือเปล่า ? ก็
