Page 416 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 416
392
ท่านถามอาจารย์ว่าจะเอาไหม โอ! ดีใจมากเลย บอกว่าเอา หลังจากนั้นท่านก็สอนธรรมะอย่างเดียว ท่านก็สอน ๆ ๆ นั่นแหละ ก็ได้เล่มนั้นแหละ “หนังสือปกสีขาว” แต่ไม่ค่อยได้เปิดอ่าน ถามไม่เป็น ท่าน บอกว่าไม่ชอบถามเลยนะ รอให้ป้อนอย่างเดียว ติดนิสัย ชอบให้ป้อนอย่าง เดียว มีอะไรท่านก็สอน ๆ แต่เราถามไม่เป็น ท่านรู้สึกว่าธรรมะที่ท่านรู้นี่ ถ้าคิดแล้วเป็นตัวหนังสือออกมา โอ้โห! เยอะมาก แต่ที่สอนได้น้อย เพราะ คนรับปัญญาไม่มาก คนรับรับได้น้อย ก็เลยได้ไม่เยอะ เปิดอ่านแล้วกว่าจะ เข้าใจหนังสือเล่มนั้น... พอยิ่งพิจารณาก็จะเข้าใจมากขึ้น ตอนนี้ก็รู้สึกว่า เข้าใจมากขึ้น ท่านก็เลยเอาเป็นเกร็ดความรู้ลงมาเป็นข้อ ๆ บางครั้งก็ให้
อาจารย์ไล่สภาวะ แล้วท่านก็ถาม เป็นอย่างไร ? รู้สึกอย่างไร ? พออาจารย์ตอบ ท่านก็บอกใช้คานี้ถูกแล้ว ใช้คาที่ตรงแล้ว ในเกร็ด ความรู้นี่มีธรรมะอยู่หลายขั้นตอนในนั้น ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงโน่นจนถึง สุดเลย ถ้าเราอ่านดี ๆ ถ้าเราอ่านออก เราก็ฝึกอ่านอยู่นี่ ถ้าอยากอ่านแล้ว เข้าใจมากขึ้น ต้องปฏิบัติให้มาก แล้วเราก็จะเห็นว่า อ๋อ! เป็นอย่างนี้เอง อ๋อ! เป็นอย่างนี้เอง.... พอเป็นแล้ว เออ! ยังมีอีก หลังจากนั้นพอปฏิบัติไปสักพัก แล้วท่านก็ให้อาจารย์สอบอารมณ์ พอท่านให้สอบอารมณ์ อาจารย์ยังไม่
กล้าเลย ไม่กล้าสอนหรอก เจอแต่คนเก่ง ๆ ทุกคนรู้เยอะ
พอท่านบอกว่า ถึงเวลาสอบอารมณ์แล้ว ท่านต้องสอนแล้วนะ... ท่าน
แม่ครูต้องผลักให้สอน ไม่ใช่ว่าขอสอนดีไหม ขอสอนบ้างเถอะ อาจารย์กลัว พอท่านให้สอน... ได้ ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าจะสอนอะไร พอขึ้นไปนั่งที่ตั่ง ท่านถาม รู้สึกเป็นอย่างไร ? ดีไหม ? เราก็แปลก ๆ ดี แล้วท่านก็บอกว่าตอนนี้เป็น พระวิปัสสนาจารย์แล้วนะ ต้องตั้งใจ เพราะกว่าที่ท่านจะปล่อยมือได้ พอ สอนแล้วท่านบอกว่า จานะ โยคีคนนี้ปฏิบัติแล้วสภาวะเขาเป็นอย่างไร เอา มาเล่าให้ท่านฟัง ต้องจาให้ได้ทุกคนนะ โยคีตอนนั้นสิบกว่าคน แล้วแต่ละ คนก็สภาวะต่างกัน
