Page 418 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 418
394
เลยใช้เก้าอี้ตัวนั้นสอบอารมณ์ถึงปัจจุบัน เมื่อก่อนจะดูตัวใหญ่มากเลย ท่าน ก็เลยไม่ได้ลงไปสอบอารมณ์โยคีอีก ท่านก็อยู่ที่กุฏิ
อาจารย์สอบอารมณ์เสร็จก็ต้องมาเล่าให้ท่านฟัง จนถึงใกล้ ๆ แล้ว ท่านก็ห่วง ท่านบอกว่าต้องแยกระหว่างบัญญัติกับปรมัตถ์ให้ชัด จะต้อง ฟังให้รู้ให้เข้าใจ ถ้าเราสอนผิดพูดผิดไปนี่ไม่ดี อันตราย โยคีปฏิบัติไม่ถูก แล้วไม่ดี พออาจารย์สอบอารมณ์ไป ๆ มา ๆ ท่านก็บอกว่าตอนนี้เป็น วิปัสสนาจารย์แล้วนะ ทุกคนต้องเรียกท่านว่า “อาจารย์” แล้ว ก็เลยติดปาก มาถึงปัจจุบัน อาจารย์เลยเรียกตัวเองว่าอาจารย์เหมือนกัน! เรียกไม่ถูก จะ เรียกว่าอะไรดี!? เรียกท่านแม่ครูว่าท่านแม่ครู ท่านแม่ครู... กลายเป็นว่าทุก คนเลยเรียกอย่างนั้น ก็รู้สึกดี
ท่านแม่ครูยกให้สอน ก็เลยเป็นวิปัสสนาจารย์ ตอนที่ท่านจะให้ สอนโยคี ท่านก็ถาม ปฏิบัติแล้วอยากสอนคนไหม ? ท่านว่าช่วยได้สักคน สองคนก็ยังดี ถ้ารู้ธรรมะ ได้ช่วยคนได้บ้าง สักนิดหน่อยก็ยังดี ได้สร้าง ประโยชน์ คิดแค่นั้นแหละ ได้สร้างประโยชน์บ้างนิดหน่อย... งั้นเอาดอกไม้ ธูปเทียนมา แล้วก็เรียนวิชาครู คือท่านทาตามรูปแบบ ต้องมีดอกไม้ธูป เทียนมาขอเรียนวิชาครู ก็เลยได้เรียน ท่านก็ได้สอน... สอนเยอะแยะ จา ได้บ้างไม่ได้บ้าง ตอนท่านสอนธรรมะ และได้เห็นว่าธรรมะท่านวิเศษธรรมะ ท่านดี ก็คิดอยู่ตลอดเวลา น่าจะมีคนเก่ง ๆ เข้ามารับเอาธรรมะ มาเอา ปัญญาตรงนี้ไปช่วยเผยแผ่ เพราะรู้สึกว่าตัวเองรู้น้อยมากเลย
ไม่มีใครเข้ามาเลย... เงียบ! เข้ามาแต่ละทีก็หลุด ๆ เข้ามา บังเอิญ เดินผ่านมาแล้วก็ผลุบเข้ามา เออ! หน้าตาแบบนี้ หลงเข้ามา... ท่านยังว่าสอน เฉพาะคนที่หลงเข้ามา ถ้าใครเข้ามาก็ถือว่าโชคดีแล้ว มีหลายคนมาในแบบ ที่หลงเข้ามานั่นแหละ ไม่รู้ว่าที่นี่เราสอนธรรมะยังไง อยู่ ๆ ก็เข้ามา พอได้ ถามธรรมะ เอ้า! ก็เลยปฏิบัติต่อ ไม่รู้หรอกว่าสอนยังไง นี่ก็เหมือนกัน หลายคนก็ถือว่ายังหลงเข้ามา บางคนผ่านเข้ามาแล้วก็ผ่านไป กว่าจะได้
