Page 430 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 430
406
ที่เกิดจากภายในรูปเอง อย่างเช่น เวทนาที่เกิดขึ้น เรายังวางตาแหน่งของ เขาได้เลยว่าให้เกิดในที่ว่าง ๆ ให้เกิดในความสงบ หรือมีบรรยากาศของ ความสงบกั้นอยู่
เพราะอะไร ? เพราะถ้าเราแยกรูปนามได้ แยกจิตเรากับเวทนาได้ เรา จะกาหนดให้เขาอยู่ข้างนอกได้ เพียงแต่ว่าจะให้อยู่หน้ารูป อยู่หลังรูป หรือ ว่าให้เขาอยู่ตรงนั้นแหละ เราถอยความรู้สึกออกมา พอเราถอยออกมา เขา ไม่มีรูป ไม่มีรูปก็เหลือแต่อาการ เหลือแต่เวทนา ตรงที่ไม่มีรูปเหลือแต่เวทนา อันนี้อย่างหนึ่ง... แล้วอีกอย่างหนึ่ง เวทนาที่เกิดขึ้นเป็นกลุ่มก้อน ไม่มีรูปแต่ เป็นกลุ่มก้อน บางครั้งเราลืมมองรูป ลืมดูว่ามีหรือไม่มี คาว่า “ไม่มีรูป” เรา ต้องพิจารณาดูแล้วว่า รูปบริเวณนั้นหายไป เหลือแต่เวทนาอย่างเดียว
ถ้าเหลือเวทนาอย่างเดียว เราจะรู้ว่าเวทนาที่เป็นกลุ่มก้อนนั้น ถ้าไป รู้อีก ในกลุ่มก้อนของเวทนานั้น เขามีอาการอย่างไร ? ถ้าเขานิ่ง แสดงว่ายัง เป็นบัญญัติ แต่ถ้าเห็นอาการเกิดดับในเวทนา มีการเปลี่ยนแปลง ตรงนั้น เขาเรียก “อาการพระไตรลักษณ์ปรากฏ” ลักษณะของความไม่เที่ยงของ เวทนาปรากฏ เมื่อสังเกตแบบนี้ ถ้าให้เวทนานั้นตั้งอยู่ในความสงบ... การ ที่บอกว่าให้เวทนาตั้งอยู่ในความสงบนี่ เราสั่งเวทนาเปลี่ยนเวทนาไม่ได้ แต่ เปลี่ยนจิตของเราให้สงบได้ พอจิตเราสงบปุ๊บก็จะมีกาลัง เวทนาก็จะตั้งอยู่ ในความสงบได้ แต่ถ้าเราพยายามบังคับ ดูเวทนา เร่งแล้วทาให้มันสงบ ไม่ ได้! ทาให้เวทนาสงบ เราก็ต้องใช้กาลังเยอะ
วันก่อนไปสอนที่กรุงเทพ บอกเขาว่าเวลามีเวทนา ให้ดึงพลังจาก เวทนา โอ้! ไวนะ เขาฝึกแค่แยกรูปนาม รับพลังเป็น เขาก็ดึงพลังจากเวทนา ได้ พอปวดมากขึ้น ถามว่า ทายังไงให้ความรู้สึกตั้งหน้าเวทนา ? สมมติ เวทนาอยู่นี่ จิตเราตั้งอยู่ นิ่ง แล้วก็ดึงพลังเวทนามา ถามเขาว่า พอดึงเข้า มาแล้ว รู้สึกเป็นไง ? เวทนามันฝ่อลง ฝ่อลง แล้วก็หาย... เก่ง! ทาได้ดี เห็นไหม ทาได้! นี่คือการดึงพลังจากเวทนา แต่ว่าจะทาได้เหมือนกันทุกคน
