Page 432 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 432
408
ทีนี้ไปดูอย่างไร ? ทาจิตอย่างไรให้ว่าง ? จับที่ความรู้สึก แยกส่วน ระหวา่ งความรสู้ กึ หรอื จติ ของเรากบั เวทนาทเี่ กดิ ขนึ้ ปบุ๊ เราจะรสู้ กึ ไดเ้ ลยวา่ พอ แยกแล้วรู้สึกอย่างไร... เบา สงบ รู้สึกโล่ง ๆ ว่าง ๆ ให้ความโล่งว่างกว้าง กว่าตัว เวทนาอาศัยอะไร ? เวทนาก็อาศัยรูป เพราะฉะนั้น เมื่อเวทนาอาศัย รูป พอความรู้สึกโล่งว่างกว้างกว่าตัว รูปนี้ก็จะตั้งอยู่ในที่ว่าง ๆ เอง เพียง แต่ว่าพอตั้งอยู่ในที่ว่าง ๆ แล้ว บริเวณที่มีเวทนาเขาอาจจะยังมีรูปร่างอยู่ ที่ ใช้คาว่า “อาจจะยังมีรูปร่างอยู่” เผื่อว่าบางคนยังมีรูปอยู่ แต่ใครรู้สึกว่าพอ ว่างปุ๊บ รูปตรงนั้นหายไปเลย ก็จบ! ไม่ต้องไปห่วงว่ามีรูปอยู่ ให้รู้ว่าพอรู้ปุ๊บ มันตั้งอยู่ในที่ว่าง ๆ อย่างเดียว เราก็รู้อาการเกิดดับไปได้เลย
แต่ถ้าใครรู้สึกว่า พอแยกกันแล้วบริเวณนั้นยังมีรูปร่างอยู่ เอา ความรู้สึกว่าเป็นรูปออก ให้เหลือแค่อาการกับความรู้สึกที่ทาหน้าที่รู้ว่า เขามีการเปลี่ยนแปลงเกิดดับอย่างไร ภาษาแบบนี้แหละ พอพูด ๆ ไปคน อื่นเขาฟังไม่รู้เรื่อง คิดว่าเราพูดภาษาเทพกัน เขาฟังไม่เข้าใจ เขาพยายาม ฟังนะ ที่กรุงเทพนั่นแหละ ไม่ได้เล่าให้อาจารย์โดยตรงหรอก เขาแอบ คุยกัน แล้วเขาก็เล่าให้อาจารย์ฟังว่าเขาปฏิบัติตามไม่ทันเลย เขาเชื่อเลย ว่าธรรมะที่ปฏิบัติกันเป็นธรรมะที่สูง พูดถึงความรู้สึก ความว่าง ความโล่ง ความเบา รู้อาการเกิดดับ... เขารู้สึกว่าเป็นภาษาเทพกัน ที่จริงภาษานี้ “ภาษา สภาวะ”
พออาจารย์เปลี่ยนเรื่อง เราก็เปลี่ยนอารมณ์เหมือนกัน บรรยากาศ หายหมดเลย! เพราะฉะนั้น ลองดูนะ เวลาปฏิบัติเราจะมีอะไรให้ทาอีก เยอะ พอนั่งสมาธิ บางทีไม่มีอาการเกิดดับขึ้นมา มันว่าง ๆ ลองเปลี่ยน ความว่าง เปลี่ยนความรู้สึก พอว่างแล้วเปลี่ยนเป็นความนิ่มนวลอ่อนโยน ขึ้นมา ให้เสียงมันดังอยู่ในความนิ่มนวล รู้สึกเป็นอย่างไร ? ฟังเสียงกบ เสียงเขียดนี่แหละ ให้มันดังอยู่ในความนิ่มนวลอ่อนโยน รู้สึกเสียงเขา หวานขึ้นไหม ? เวลาเขาดับ ดับแบบไหน ? ลักษณะของสภาพจิตที่แตก
