Page 493 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 493
469
โลกนี้ช่างน่าเบื่อหน่าย การเวียนว่ายตายเกิดช่างน่าเบื่อหน่าย น่าเป็นทุกข์ ไมม่ โี ลกไหนเลยทนี่ า่ อภริ มย์ แตพ่ อระลกึ ถงึ มรรคผลนพิ พาน จติ กลบั เบกิ บาน ผ่องใสขึ้นมา อันนั้นเขาเรียกว่า “จิตปรารถนานิพพาน” แล้ว ไม่ใช่ปรารถนา การเกิด แต่ปรารถนาความสิ้นสุด
เพราะฉะนั้น ความรู้สึกประเภทไหนเกิดขึ้นมาก็ตาม เมื่อเรามี ปัญญาพิจารณา รู้ถึงอาการที่กาลังปรากฏ ให้รู้ตามความเป็นจริงว่า สิ่งที่ เกิดขึ้นมานี้ ไม่ใช่เกิดเพราะเราคิด เราอยาก เราต้องการ เราทาให้เกิด แต่ เกิดเพราะเป็นสภาวะที่เขาต้องเกิด อันนี้จะเป็นปัญญาจริง ๆ เขาเรียกว่า ไม่ลาเอียงเข้าข้างตัวเองและสิ่งอื่นอารมณ์อื่น แต่รู้ตามความเป็นจริง ถึงบอก ว่าชีวิตเราที่เวียนว่ายตายเกิดนี่ เราผ่านมาหลายปีแล้ว หลายภพชาติแล้ว ปีที่แล้วเราก็นับปีใหม่มาครั้งหนึ่งแล้ว จนกลายเป็นปีเก่าไปแล้ว จะขึ้นปีใหม่ อีกแล้ว นับใหม่ทุกปี ใช่ไหม ?
สังเกตดูสิ เรานับหนึ่งใหม่ทุกปีเลย เดี๋ยวก็ปีใหม่อีกแล้ว พรุ่งนี้ ปีใหม่... นับใหม่แล้วทาใจให้ว่าง ๆ ทาใจให้สว่าง ๆ แล้วพร้อมที่จะรับสิ่ง ใหม่ที่เกิดขึ้น ตอนนี้มาเตรียมใจสักนิดหนึ่ง อาจารย์จะให้เราปฏิบัติแบบ อิสระ จนกว่าจะถึงปีใหม่ ใช้เวลาทั้งปีนี่แหละ! เดินจงกรมบ้าง นั่งสมาธิบ้าง จะได้ปฏิบัติจนข้ามปี อาจารย์จะลงมาอีกทีหนึ่งตอนจะผ่านปีแล้วแหละ ใช้วิธีแบบข้ามเร็ว ๆ ใช้เวลาข้ามเร็ว ๆ แป๊บเดียวผ่านแล้ว แป๊บเดียวก็ผ่าน ปีใหม่
เราปฏิบัติธรรม สาคัญมาก ๆ ไม่ใช่แค่เรามานับวัน นับเดือน นับปี แต่เรามานับภพนับชาติแล้วก็ตัดไป เราตัดภพชาติไปทุกขณะที่เราเห็นอาการ เกิดดับของรูปนาม และทุกครั้งที่เราเห็นชีวิตใหม่เกิดขึ้น นั่นแหละคือ ภพชาติใหม่เกิดขึ้น เพราะฉะนั้น ลองดูสิ ให้ชีวิตใหม่เกิดขึ้นเรื่อย ๆ กับเรา เห็นรูปนามดับไปแต่ละขณะ จิตดวงใหม่เกิดขึ้น ชีวิตใหม่เกิดขึ้น รูปใหม่ เกิดขึ้น ลองเปลี่ยนรูปเก่าทิ้งไปเถอะ ให้มันไปกับปีเก่า
