Page 500 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 500
476
ต่อไป เดี๋ยวมายกจิตนิดหนึ่ง ทาจิตของเราให้ว่าง ยกจิตขึ้นสู่ความ ว่าง ทาจิตให้สว่าง ให้กว้าง ให้ผ่องใส แล้วก็น้อมถึงบุญนั้นเข้ามาใส่ใจ ของเรา แล้วแผ่ออกไปให้กว้าง เหมือนเราเปิดทางให้ตัวเอง ทาจิตให้ว่าง เปิดทางเดินให้ตัวเองให้กว้าง สังเกตว่า จิตเราที่กว้าง เราจะไปที่ไหนก็ได้ รับรู้ด้านซ้ายด้านขวา ข้างหน้าข้างหลัง ไม่มีข้อจากัด นั่นหมายถึงว่าข้อ จากัดในปัญญาของเรา ถ้าจิตเรากว้าง พร้อมที่จะรู้ พร้อมที่จะเข้าใจ ไม่มี อะไรที่เราจะรับรู้ไม่ได้หรือเข้าใจไม่ได้ จิตที่กว้างที่ว่าง ไม่มีตัวตนเป็นตัว ปิดกั้น มีแต่ปัญญาที่เกิดขึ้นมา พร้อมที่จะรู้ พร้อมที่จะเข้าใจ
ที่บอกให้กว้าง เปิดทางให้ตัวเอง น้อมรับสิ่งดี ๆ เข้ามาใส่ตัวเรา น้อม รับความรู้สึกดี ๆ พลังของความดีที่มีอยู่ในจักรวาล ที่มีอยู่ในโลก ที่มีอยู่ใน อากาศ ที่อยู่ในมิติต่าง ๆ ที่เป็นสิ่งที่ดี น้อมเข้ามาใส่ตัว โดยเฉพาะเราน้อม ถึงอานุภาพของพระพุทธเจ้า อานุภาพของพระธรรม อานุภาพของพระอริย สงฆ์ทั้งหลาย น้อมเข้ามาใส่ตัวเข้ามาใส่ใจเรา ให้จิตของเรามีพลังของความ ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป ให้พลังของความดีที่เราทามาเป็นตัวเกื้อหนุนให้ชีวิตของเรา ประสบแต่ความเจริญความรุ่งเรือง ไม่ว่าจะปรารถนาสิ่งใด จะได้ประสบกับ ความสาเร็จอย่างที่เราปรารถนา
ความปรารถนาคือความตั้งใจของเรามีเป้าหมายที่ชัดเจน ความ ปรารถนาที่ชัดเจน เป้าหมายที่ชัดเจน จะสัมฤทธิ์ผลได้ ก็ต้องอาศัยแรง ผลักดัน อาศัยสิ่งที่ต้องมาเกื้อหนุนเป็นปัจจัยเกื้อหนุนเรา สิ่งหนึ่งที่เป็นปัจจัย เกื้อหนุนเราได้ดีก็คือความดีที่เราทา การกระทาของเรานั่นแหละเป็นตัวเกื้อ หนุน แต่เมื่อเรามีความปรารถนา มีความมั่นใจปักมั่นในสิ่งที่เราปรารถนา แล้ว สิ่งเดียวที่มาเกื้อหนุนคือความดีที่เราทา ที่ประกอบด้วยปัญญา สิ่งที่จะ เกิดขึ้นมาต้องอาศัยปัญญา อาศัยบุญของเรา ทา ให้สิ่งที่เราปรารถนาสาเร็จได้
เราปรารถนามรรคผลนิพพาน ปรารถนาที่จะดับทุกข์ ก็อาศัยทั้ง ปัญญาและบุญของเรา บุญเป็นตัวเกื้อหนุนให้จิตเรามีกาลัง เป็นตัวศรัทธา
