Page 21 - ทช21003
P. 21
18
ใบความรู้
เรื่อง ความงามและคุณค่าของทัศนศิลป ์ ไทย
“ชีวิตสลาย อาณาจักรพินาศ ผลประโยชน์ของบุคคลมลายหายสิ้นไป แต่ศิลปะเท่านั้นที่ยังคง
เหลือ เป็นพยานแห่งความเป็นอัจฉริยะของมนุษย์อยู่ตลอดกาล” ข้อความข้างต้นนี้เป็นความเห็นอัน
เฉียบคมของท่าน ศาสตราจารย์ศิลป พีระศรี ผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยศิลปากร แสดงให้เห็นว่างานศิลปะ
เป็นสมบัติอันลํ้าค่าของมนุษย์ที่แสดงความเป็นอัจฉริยะบ่งบอกถึงความเจริญทางด้านจิตใจ และ
สติปัญญาอันสูงกว่า ซึ่งมีคุณค่าต่อชีวิต และสังคมดังนี้
คุณค่าในการยกระดับจิตใจ
คุณค่าของศิลปะอยู่ที่ประโยชน์ ช่วยขจัดความโฉด ความฉ้อฉลยกระดับวิญญาณความเป็น
คนเห็นแก่ตน บทกวีของเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ กวีซีไรต์ของไทย ได้ให้ความสําคัญของงานศิลปะใน
การยกระดับวิญญาณความเป็นคนก็คือ การยกระดับจิตใจของคนเราให้สูงขึ้นด้วยการได้ชื่นชมความ
งาม และความประณีตละเอียดอ่อนของงานศิลปะ
นอกจากนี้งานศิลปะบางชิ้นยังให้ความงามและความรู้สึกถึงความดีงาม และงาม จริยธรรม
อย่างลึกซึ้ง เป็นการจรรโลงจิตใจให้ผู้ดูเคร่งเครียดและเศร้าหมองของศิลปินผู้สร้างสรรค์และผู้ชื่นชม
ได้เป็นอย่างดี ดังนั้นจึงมีการส่งเสริมให้เด็กสร้างงานศิลปะ เพื่อผ่อนคลายความเคร่งเครียด และ
พัฒนาสุขภาพจิต ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของพัฒนาการต่าง ๆ อย่างสมบูรณ์
ความรู้สึกทางความงามของมนุษย์มีขอบเขตกว้างขวางและแตกต่างกันออกไปตามทัศนะ
ของแต่ละบุคคล เราอาจรวมลักษณะเด่นของความงามได้ ดังนี้
1. ความงามเป็นสิ่งที่ปรากฏขึ้นในจิตมนุษย์ แม้เพียงชั่วระยะเวลาหนึ่งแต่จะก่อให้เกิดความปิติ
ยินดีและฝังใจจําไปอีกนาน เช่น การได้มีโอกาสไปเที่ยวชมสถานที่ต่างๆ ที่มีธรรมชาติและศิลปกรรม
ที่สวยสดงดงาม เราจะจําและระลึกถึงด้วยความปิติสุข บางครั้งเราอยากจะให้ผู้อื่นรับรู้ด้วย
2. ความงามทําให้เราเกิดความเพลิดเพลิน หลงใหลไปกับรูปร่างรูปทรง สีสัน จนลืมบางสิ่ง
บางอย่างไป เช่น ผลไม้แกะสลักความงามของลวดลาย ความละเอียดอ่อน อยากเก็บรักษาไว้จนลืมไป
ว่าผลไม้นั้นมีไว้สําหรับรับประทานมิใช่มีไว้ดู
3. สิ่งสิ่งหนึ่งเป็นได้ทั้งสิ่งที่สวยงาม และไม่งาม ไปจนถึงน่าเกลียด อัปลักษณ์ แต่ถ้าได้รับ
การยกย่องว่าเป็นสิ่งมีค่า มีความงามจะตรงกันข้ามกับสิ่งอัปลักษณ์ทันที
4. ความงามไม่มีมาตราส่วนใดมาชั่ง ตวง วัดให้แน่นอนได้ ทําให้เราไม่สามารถกําหนดได้ว่า
สิ่งนั้นสิ่งนี้มีความงามเท่าใด
