Page 208 - osoole-kafi-j2

‫از ﮐـﺎري ﺑـﺎز دارد‪ ،‬ﻣﻦ از او داد ﺧـﻮاﻫﯽ و ﺑﺴـﺘﺎﻧﮑﺎري ﻧـﺪارم و ﺑﺮاي ﻫﯿﭽﯿـﮏ از ﻓﺮزﻧـﺪاﻧﻢ ﻧﺰد او ﻣـﺎﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ و ﻫﺮ ﭼﻪ ﮔـﻮﯾﺪ‬
‫درﺳﺖ اﺳﺖ ‪ .‬اﮔﺮ ﮐﻢ ﮐﻨـﺪ او ﺧﻮد ﺑﻬﺘﺮ داﻧﺪ و اﮔﺮ زﯾﺎد ﮐﻨﺪ‪ ،‬او ﻫﻤﭽﻨﺎن راﺳـﺘﮕﻮﺳﺖ و ﻣﻘﺼﻮد ﻣﻦ از وارد ﮐﺮدن ﻓﺮزﻧﺪاﻧﯽ را‬

‫ﮐﻪ در وﺻﯿﺖ وارد ﮐﺮدم ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ از ﻧﻈﺮ اﺣﺘﺮام ﺑﻨﺎم و ﺗﮑﺮﯾﻢ آﻧﻬﺎ ﺑﻮد‪.‬‬

‫و ﮐﻨﯿﺰاﻧﯽ ﮐﻪ از ﻣﻦ اوﻻد دارﻧـﺪ‪ ،‬آﻧﻬﺎﺋﯿﮑﻪ در ﻣﻨﺰل ﺧﻮد ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ و ﺑﺎ ﺣﺠﺎب ﺑﺎﺷـﻨﺪ‪ ،‬اﮔﺮ او ﺑﺨﻮاﻫﺪ آﻧﭽﻪ در زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ داﺷـﺘﻨﺪ‬
‫ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫـﺪ‪ ،‬و ﻫﺮ ﮐﺪام از آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﮐﻨﺪ‪ ،‬دﯾﮕﺮ ﺣﻖ ﻧﺪارد ﺑﺤﺮﻣﺴـﺮاي ﻣﻦ ﺑﺎز ﮔﺮدد‪ ،‬ﻣﮕﺮ در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﻋﻠﯽ راءي دﯾﮕﺮي‬
‫دﻫـﺪ‪ ،‬و دﺧﺘﺮاﻧﻢ ﻧﯿﺰ ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﻨـﺪ‪ ،‬و ﺟﺰ ﺑﺮاءي و ﻣﺸﻮرت او ﻧﻪ ﻫﯿﭻ ﺑﺮادر و ﻧﻪ ﻣﺎدري و ﻧﻪ ﻫﯿﭻ ﺳـﻠﻄﺎن و ﻧﻪ ﻫﯿﭻ ﻋﻤﻮﺋﯽ ﺣﻖ دارد‬
‫دﺧﺘﺮاﻧﻢ را ﺷﻮﻫﺮ دﻫـﺪ‪ ،‬اﮔﺮ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﮑﻨﻨـﺪ ﺑﺎ ﺧـﺪا و رﺳﻮﻟﺶ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮده و ﺑﺎ ﺳـﻠﻄﻨﺖ ﺧﺪاﺋﯽ ﺟﻨﮕﯿﺪه اﻧﺪ‪ ،‬ﻋﻠﯽ ﺑﺎزدواج‬
‫ﻓﺎﻣﯿﻞ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﯿﻨﺎﺗﺮ اﺳﺖ ‪ ،‬اﮔﺮ ﺧﻮاﻫـﺪ ﺑﺸﻮﻫﺮ دﻫـﺪ ﻣﯿﺪﻫـﺪ‪ ،‬و اﮔﺮ ﺧﻮاﻫـﺪ ﺗﺮك ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺮك ﻣﯿﮑﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺂن زﻧﻬﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ در‬

‫ﻣﮑﺘﻮﺑﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ام ‪ ،‬وﺻﯿﺖ ﮐﺮده ام و ﺧﺪا را ﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﮔﻮاه ﮔﺮﻓﺘﻪ ام و ﻋﻠﯽ و ام اﺣﻤﺪ ﻫﻢ ﮔﻮاﻫﻨﺪ‪.‬‬

‫و ﻫﯿـﭻ ﮐﺲ را ﻧﺮﺳـﺪ ﮐﻪ وﺻـﯿﺖ ﻣﺮا ﺑﺮ ﺧﻼف آﻧﭽﻪ ذﮐﺮ ﮐﺮدم و ﻧﺎم ﺑﺮدم ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺎزد و ﻣﻨﺘﺸـﺮ ﮐﻨـﺪ‪ ،‬ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺪي ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﺧﻮد‬
‫ﮐﺮده و ﻫﺮ ﮐﻪ ﻧﯿﮑﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺨﻮد ﮐﺮده اﺳﺖ ‪ ،‬ﭘﺮوردﮔﺎرت ﺑﺒﻨﺪﮔﺎن ﺳﺘﻤﮕﺮ ﻧﯿﺴﺖ و درود ﺧﺪا ﺑﺮ ﻣﺤﻤﺪ و ﺧﺎﻧﺪاﻧﺶ ﺑﺎد‪ ،‬ﻫﯿﭻ‬