Page 210 - osoole-kafi-j2

‫ﺗﻮ ﺧﯿﺮي ﻣﯿـﺪاﺷﺘﯽ ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧـﺎ ﭘـﺪرت ﺑﻈـﺎﻫﺮ و ﺑـﺎﻃﻦ ﺗﻮ ﺷـﻨﺎﺳﺎﺗﺮ ﺑﻮد‪ ،‬او ﺗﺮا ﺑﺮ ﻧﮕﻬـﺪاري دو داﻧﻪ ﺧﺮﻣـﺎ اﻣﯿﻦ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ‪ .‬ﺳـﭙﺲ‬
‫ﻋﻤﻮﯾﺶ اﺳـﺤﺎق ﺑﻦ ﺟﻌﻔﺮ ﺑﻪ او ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮد و دو ﻃﺮف ﺟـﺎﻣﻪ اش را ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮ ﻫﻢ ﮐﻢ ﺧﺮد و ﻫﻢ ﻧـﺎﺗﻮان و ﻫﻢ ﻧﺎداﻧﯽ ‪،‬‬
‫اﯾﻦ ﻫﻢ روي ﮐـﺎري ﮐﻪ دﯾﺮوز ﮐﺮدي ﺑﺎﺷـﺪ )ﻣﻌﻠﻮم ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻗﺒﻼـ ﻫﻢ ﮐﺎر زﺷﺘﯽ از او ﺻﺎدر ﺷـﺪه اﺳﺖ ( و ﺣﻀﺎر دﯾﮕﺮ ﻫﻢ‬

‫اﺳﺤﺎق را ﮐﻤﮏ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻗﺎﺿـﯽ ﺑﻌﻠﯽ )ﺑﻦ ﻣﻮﺳـﯽ اﻟﺮﺿﺎﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم ( ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺮ ﺧﯿﺰ اي اﺑﻮاﻟﺤﺴﻦ ‪ :‬ﻫﻤﺎن ﻟﻌﻨﺘﯽ ﮐﻪ اﻣﺮوز از ﺟﺎﻧﺐ ﭘﺪرت ﺑﻤﻦ رﺳﯿﺪ‪ ،‬ﻣﺮا‬
‫ﺑﺲ اﺳﺖ ‪) .‬ﯾﻌﻨﯽ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﮐﻪ در وﺻـﯿﺘﻨﺎﻣﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﯾﺎ ﺑﺠﺮم اﺣﻀﺎر ﻣﻦ ﺷﻤﺎ را( ﭘﺪرت ﺑﺘﻮ اﺧﺘﯿﺎرات وﺳﯿﻌﯽ داده ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺨﺪا‪ ،‬ﭘﺴﺮ‬

‫را ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺑﻬﺘﺮ از ﭘﺪر ﻧﺸﻨﺎﺳﺪ‪ ،‬ﺑﺨﺪا ﮐﻪ ﭘﺪر ﺗﻮ ﻧﺰد ﻣﺎ ﻧﻪ ﺳﺒﮏ ﻣﻐﺰ ﺑﻮد و ﻧﻪ ﺳﺴﺖ راءي ‪.‬‬

‫ﻋﺒـﺎس ﺑﻘﺎﺿـﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧـﺪاﯾﺖ اﺻـﻼح ﮐﻨـﺪ‪ ،‬آن ﻣﻬﺮ را ﺑﺮدار و ﻧﻮﺷـﺘﻪ زﯾﺮش را ﺑﺨـﻮان ‪ ،‬اﺑﻮ ﻋﻤﺮان ﻗﺎﺿـﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻪ ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺮ‬
‫ﻧﻤﯿﺪارم ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻟﻌﻨﺘﯽ ﮐﻪ اﻣﺮوز از ﭘﺪرت ﺑﻤﻦ رﺳـﯿﺪ‪ ،‬ﻣﺮا ﺑﺲ اﺳﺖ ‪ .‬ﻋﺒﺎس ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ آن ﻣﻬﺮ را ﺑﺮ ﻣﯿﮕﯿﺮم ‪ ،‬ﻗﺎﺿﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮ‬
‫ﺧﻮدداﻧﯽ ‪ ،‬ﻋﺒﺎس ﻣﻬﺮ را ﺑﺮداﺷﺖ ‪ .‬دﯾﺪﻧﺪ در آن ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ ‪ ،‬ﺧﺎرج ﮐﺮدن ﺑﺮادران از وﺻﯿﺖ و ﭘﺎ ﺑﺮﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﺘﻨﻬﺎﺋﯽ و‬
‫داﺧﻞ ﺳﺎﺧﺘﻦ آﻧﻬﺎ را ﺗﺤﺖ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﻋﻠﯽ ﭼﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ و ﯾﺎ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ و ﺧﺎرج ﻧﻤﻮدن اﯾﺸﺎﻧﺮا از ﺗﺼﺮف در ﻣﻮﻗﻮﻓﻪ و ﻏﯿﺮ ﻣﻮﻗﻮﻓﻪ ‪.‬‬