Page 214 - osoole-kafi-j2

‫ﻗُُﻣﻠْ َﺤُ ﱠﺖﻤ ﻟَُﺪُﻪ َﯾاﻟُﻤـﱢﺮ ﱡ َﺪﺿاﺎﻟ ﱠﻠ َوُﻪاﻓِﻟ ﱠﺘﯽْﺴﻠِﯿُﻋ ُُﻤﻢ ِﺮ َك َو ﺗُ َﺴـ ﱢﻠ ُﻢ ﻟَ ُﻪ َﺣ ﱠﻘ ُﻪ َو ﺗُ ِﻘ ﱡﺮ ﻟَ ُﻪ ﺑ ِﺈ َﻣـﺎ َﻣﺘِ ِﻪ َو ِإ َﻣﺎ َﻣ ِﻪ َﻣ ْﻦ َﯾ ُﮑﻮ ُن ﻣِ ْﻦ ﺑَﻌْـ ِﺪ ِه َﻗﺎ َل ﻗُﻠْ ُﺖ َو َﻣ ْﻦ َذا َك َﻗﺎ َل ﻣُ َﺤ ﱠﻤ ٌﺪ اﺑْﻨُ ُﻪ َﻗﺎ َل‬

‫اﺻﻮل ﮐﺎﻓﯽ ﺟﻠﺪ ‪ 2‬ﺻﻔﺤﻪ ‪ 102‬رواﯾﻪ ‪16‬‬

‫ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺳـﻨﺎن ﮔﻮﯾﺪ‪ :‬ﯾﮑﺴﺎل ﭘﯿﺶ از آﻧﮑﻪ ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻦ ﺟﻌﻔﺮ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم ﺑﻌﺮاق آﯾﺪ ﺧﺪﻣﺘﺶ رﺳﯿﺪم ﭘﺴﺮش ﻋﻠﯽ ﺑﺮاﺑﺮش ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺣﻀـﺮت ﺑﻤﻦ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اي ﻣﺤﻤﺪ! در اﯾﻨﺴﺎل ﺟﻨﺒﺸـﯽ )ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﯽ ( ﭘﯿﺶ آﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺨﺎﻃﺮ آن ﺑﯿﺘﺎﺑﯽ ﻣﮑﻦ ‪ ،‬ﻋﺮﺿﮑﺮدم ‪:‬‬
‫ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ﮔﺮدم ‪ ،‬ﭼﻪ ﭘﯿﺶ آﻣـﺪي ﻣﯿﮑﻨـﺪ؟ ﺳـﺨﻦ ﺷـﻤﺎ ﻣﺮا‪ ،‬ﭘﺮﯾﺸﺎن ﮐﺮد‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻣﻦ ﺑﺴﻮي آن ﻃﯿﻐﺎﻧﮕﺮ )ﻣﻬﺪي ﻋﺒﺎﺳـﯽ ( ﻣﯿﺮوم ‪،‬‬
‫وﻟﯽ آﮔـﺎه ﺑـﺎش ﮐﻪ از ﺧﻮد او و از ﮐﺴـﯿﮑﻪ ﺑﻌـﺪ از اوﺳﺖ )ﻫـﺎدي ( ﺑـﺪي ﺑﻤﻦ ﻧﻤﯿﺮﺳـﺪ‪ .‬ﻋﺮﺿـﮑﺮدم ﻗﺮﺑـﺎﻧﺖ ﮔﺮدم ‪ ،‬ﺳـﭙﺲ ﭼﻪ‬
‫ﻣﯿﺸﻮد؟ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺧـﺪا ﺳـﺘﻤﮕﺮاﻧﺮا ﮔﻤﺮاه ﮐﻨـﺪ و ﺧـﺪا آﻧﭽﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﯿﮑﻨﺪ )اﺷﺎره ﺑﻤﺴـﻤﻮم ﺷﺪن آﻧﺤﻀـﺮت ﺑﺪﺳﺖ ﻫﺎرون اﺳﺖ (‬
‫ﻋﺮﺿﮑﺮدم ‪ :‬ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ‪ ،‬ﻣﻄﻠﺐ ﭼﯿﺴﺖ ‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﻫﺮ ﮐﻪ در ﺣﻖ اﯾﻦ ﭘﺴﺮم ﺳﺘﻢ ﮐﻨﺪ و اﻣﺎﻣﺘﺶ را ﭘﺲ از ﻣﻦ اﻧﮑﺎر ﻧﻤﺎﯾﺪ )ﭼﻮن ﻃﺎﯾﻔﻪ‬
‫واﻗﻔﯿﻪ (‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﮐﺴـﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺣﻖ ﻋﻠﯽ ﺑﻦ اﺑﯿﻄـﺎﻟﺐ ﺳـﺘﻢ ﮐﺮده و اﻣﺎﻧﺖ او را ﭘﺲ از رﺳﻮل ﺧـﺪا ﺻـﻠﯽ اﷲ ﻋﻠﯿﻪ و آﻟﻪ اﻧﮑﺎر‬
‫ﻧﻤﻮده اﺳﺖ ‪ ،‬ﻋﺮﺿـﮑﺮدم ‪ :‬ﺑﺨـﺪا ﮐﻪ اﮔﺮ ﺧـﺪا ﺑﻤﻦ ﻋﻤﺮي دﻫـﺪ ﺣﻖ او را ﺗﺴـﻠﯿﻤﺶ ﮐﻨﻢ و ﺑﺎﻣﺎﻣﺘﺶ اﻗﺮار ورزم ‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬راﺳـﺖ‬
‫ﮔﻔـﺘﯽ ‪ ،‬اي ﻣﺤﻤـﺪ! ﺧـﺪا ﺑﺘـﻮ ﻋﻤﺮ ﻣﯿﺪﻫـﺪ و ﺗﻮ ﻫﻢ ﺣﻖ او را ﺗﺴـﻠﯿﻤﺶ ﻣﯿﮑﻨﯽ و ﺑﺎﻣـﺎﻣﺖ او و آﻧﮑﻪ ﺑﻌـﺪ از اوﺳﺖ اﻗﺮار ﻣﯿﮑﻨﯽ ‪،‬‬

‫ﻋﺮﺿﮑﺮدم ‪،‬‬