Page 217 - osoole-kafi-j2

‫روز ﻧﮕﺬرد ﺟﺰ اﯾﻨﮑﻪ ﺧﺪا ﺑﻤﻦ ﭘﺴﺮي ﻋﻨﺎﯾﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﺒﺐ او ﻣﯿﺎن ﺣﻖ و ﺑﺎﻃﻞ را ﻓﯿﺼﻞ دﻫﺪ‪.‬‬

‫َﺻﺎ ِﺣﺒِ َﮏ‬ ‫اﺑَﺑْﻌْﻨِـ َﯽﺪ‬ ‫َﺑﻓَْﺄِﻦْﺧ َﺒ ُْﺣﺮﺗَُ ُﮑﻪﯿْ َﻗٍﻢﺎ ََلﻋ َﻓِﻦَﻘﺎاﺑَْلِﻦﻟِ َأﺑِﯽ اﯽﻟِْﺈَﻧ َﻣ ْﺎﺼـُم ٍﺮاﺑْﻨَِﻗﺎﯽَلﺛَُﻗﱠﺎﻢ ََلﻗﺎﻟَِلَﯽ َﻫاﺑْْﻞُﻦ َﯾاَﺘﻟ ﱠﻨَﺠَﱠﺠﺮﺎُأ َِﺷأـ َﺣﱢﯽٌﺪ َﻣَأ ِ ْﻦناَﯾﻟُِْﻘﺈ َﻣﻮﺎ َُمل‬ ‫َأُﻣ ْﻋََﻠﺤ َﱠﻢﻤ َِﻓﺪ َﺪﺑْ َِﺧﻦﻠْ َﻋُﻠِﺖ ﱟ َﯽﻋ َﻠ َﻋﯽْﻦاﻟﻣُﱢﺮَﻌـَﺎﺿﺎِو َﯾ َعﻪ‬ ‫َﻓ َ‪5‬ﺄ‪ْ-‬ﺷ َﺘﺑَ ِﻬﻌْﯽُ َأﺾ َْأن َﺗْﺻـ ْﺴََﺄﻟﺤَﺎُﻪﺑَِﻨﺎَﺣ ﱠﺘَﻋ ْﯽﻦ‬
‫َو ﻟَﯿْ َﺲ ﻟَ ُﻪ‬ ‫َوﻟَ ٌﺪ‬

‫اﺻﻮل ﮐﺎﻓﯽ ﺟﻠﺪ ‪ 2‬ﺻﻔﺤﻪ ‪ 104‬رواﯾﻪ ‪5‬‬

‫اﺑﻦ اﺑﯽ ﻧﺼـﺮ ﮔﻮﯾـﺪ‪ :‬اﺑﻦ ﻧﺠﺎﺷـﯽ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻣـﺎم ﺑﻌـﺪ از اﻣـﺎم ﺗﻮ ﮐﯿﺴﺖ ؟ ﻣﻦ دﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮاﻫـﺪ از ﺧﻮد او ﺑﭙﺮﺳـﯽ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﻢ ‪ ،‬ﻣﻦ‬
‫ﺧﺪﻣﺖ اﻣﺎم رﺿﺎ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم رﺳـﯿﺪم و ﮔﺰارش دادم ‪ .‬ﺣﻀـﺮت ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اﻣﺎم ﭘﺴـﺮ ﻣﻦ اﺳﺖ ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬آﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﺟﺮاءت دارد‬

‫ﮐﻪ ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ :‬ﭘﺴﺮ ﻣﻦ در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ اوﻻدي ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫َﻣﺎ‬ ‫َﻓ َﻘﺎ َل‬ ‫ع‬ ‫َﺟ ْﻌ َﻔ ٍﺮ‬ ‫َأﺑُﻮ‬ ‫ﻟَ ُﻪ‬ ‫ُوﻟِ َﺪ‬ ‫َﻣﺎ‬ ‫ﺑَﻌْـ َﺪ‬ ‫َﺷـﯿْﺌ ًﺎ‬ ‫ع‬ ‫اﻟْ َﺤ َﺴ ِﻦ‬ ‫َأﺑِﯽ‬ ‫ﻓَِذ َﯽﮐ ْﺮَﻣﻧَ َﺎﮑﺎِﻋﻧِﻨْـﯽَﺪ‬ ‫َﺧ ﱠﻠﺎ ٍد َﻗﺎ َل‬ ‫َذِﻣﻟِ ْﻬ ََﺮاﮏَن َﻫ َﻋَﺬاْﻦ َأﺑﻣُُ َﻮﺤ ﱠَﻤﺟ ِﻌْﺪ َﻔﺑٍْﺮِﻦَﻗ َْﻋﺪﻠِ َأﱟﯽْﺟ َﻠَﻋ ْﺴْﺘُﻦ ُﻪ ُﻣ َﻣَﻌ ﱠْﻤﺠﻠِِﺮ ِﺑﺴْ ِﻦﯽ‬ ‫َ‪6‬ﺣﺎ‪ََ -‬ﺟأﺘُ ْﺣُﮑَﻤـْﻢ ُﺪِإﻟَﺑْ ُﯽﻦ‬
‫َو َﺻ ﱠﯿ ْﺮﺗُ ُﻪ‬

‫اﺻﻮل ﮐﺎﻓﯽ ﺟﻠﺪ ‪ 2‬ﺻﻔﺤﻪ ‪ 105‬رواﯾﻪ ‪6‬‬

‫ﻣﻌﻤﺮ ﺑﻦ ﺧﻼد ﮔﻮﯾﺪ‪ :‬ﭘﺲ از وﻻدت اﺑﯿﺠﻌﻔﺮ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم ﺧﺪﻣﺖ ﺣﻀﺮت اﻣﺎم رﺿﺎ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﻣﺬاﮐﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺣﻀﺮت‬
‫ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺷﻤﺎ ﭼﻪ اﺣﺘﯿﺎﺟﯽ ﺑﺎﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ دارﯾﺪ‪ ،‬اﯾﻦ اﺑﻮ ﺟﻌﻔﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ او را در ﺟﺎي ﺧﻮد ﻧﺸﺎﻧﯿﺪه و ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻘﺎم ﺧﻮد ﮐﺮده ام ‪.‬‬

‫َأ‪َ 7‬ﺣ‪َُ -‬ﺪأ ُﻫْﺣَﻤَﻤﺎـ َُﺪﺻﺎَﻋـِﻣ ٌْﻦﺖﻣَُﻓ َُﻘﺤﻠْ ﱠﻤُ ِﺖﺪﻟَﺑُْﻪِﻦ ُﻫ ََﻋﻮﻠِ ﱟﯽ َﻋ ِﻦ اﺑْ ِﻦ ﻗَِﯿﺎ َﻣـﺎ اﻟْ َﻮا ِﺳـ ِﻄ ﱢﯽ َﻗـﺎ َل َد َﺧﻠْ ُﺖ َﻋ َﻠﯽ َﻋﻠِ ﱢﯽ ﺑْ ِﻦ ﻣُﻮ َﺳـﯽ ع َﻓ ُﻘﻠْ ُﺖ ﻟَ ُﻪ َأ َﯾ ُﮑـﻮ ُن ِإ َﻣﺎ َﻣـﺎ ِن َﻗـﺎ َل ﻟَـﺎ ِإﻟﱠﺎ َو‬