Page 333 - osoole-kafi-j2

‫ﻣﯿﻨﻤﻮد ﺳـﻠﻄﺎن ﻫﻢ ﺑﻮاﺳـﻄﻪ ﺷﺎﯾﺴـﺘﮕﯽ و ﻧﯿﮑﻮﮐـﺎرﯾﺶ از او ﺗﺤﻤـﻞ ﻣﯿﮑﺮد‪ ،‬ﺣـﺎل او ﭘﯿﻮﺳـﺘﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻮد ﺗﺎ آﻧﮑﻪ روزي در ﻣﺴـﺠﺪ‬
‫ﺣﻀـﺮت اﺑﻮاﻟﺤﺴﻦ ﻣﻮﺳـﯽ ﺑﻦ ﺟﻌﻔﺮ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم ﺑﺮ او وارد ﺷـﺪ‪ .‬ﭼﻮن او را دﯾـﺪ‪ ،‬اﺷﺎره ﮐﺮد‪ ،‬او ﻫﻢ ﻧﺰد ﺣﻀـﺮت آﻣـﺪ‪ ،‬اﻣﺎم ﺑﺎو‬
‫ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اي اﺑﺎﻋﻠﯽ ! ﻣﻦ روش ﺗﺮا ﺑﺴﯿﺎر دوﺳﺖ دارم و ﺧﻮﺷﻢ ﻣﯿﺂﯾﺪ وﻟﯽ ﺗﻮ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻧﺪاري ‪ ،‬ﺑﺮو و ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺑﺠﻮ‪ ،‬ﻋﺮﺿﮑﺮد‪ :‬ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ‬
‫‪ ،‬ﻣﻌﺮﻓﺖ ﭼﯿﺴﺖ ؟ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺑﺮو ﺑﻔﻬﻢ و ﮐﺴﺐ ﺣﺪﯾﺚ ﮐﻦ ‪ .‬ﻋﺮﺿـﮑﺮد‪ :‬از ﮐﻪ ﮐﺴﺐ ﮐﻨﻢ ؟ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬از ﻓﻘﻬﺎء اﻫﻞ ﻣﺪﯾﻨﻪ ‪ ،‬ﺳﭙﺲ آن‬
‫اءﺣـﺎدﯾﺚ را ﺑﺮ ﻣﻦ ﻋﺮﺿﻪ ﮐﻦ ‪ .‬او رﻓﺖ و اﺣـﺎدﯾﺜﯽ را ﻧﻮﺷـﺘﻪ ﺧـﺪﻣﺖ ﺣﻀـﺮت ﺑﺎز آﻣـﺪ و ﺑﺮاﯾﺶ ﻗﺮاﺋﺖ ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎم ﻫﻤﻪ را ﺑﺎﻃﻞ‬
‫داﻧﺴﺖ ‪ ،‬و ﺑﺎو ﻓﺮﻣﻮد‪ ،‬ﺑﺮو ﻣﻌﺮﻓﺖ ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮ‪ ،‬آن ﻣﺮد ﺑﺪﯾﻦ ﺧﻮد ﻋﻨﺎﯾﺖ داﺷﺖ و ﭘﯿﻮﺳـﺘﻪ در اﻧﺘﻈﺎر اﺳـﺘﻔﺎده از ﺣﻀـﺮت اﺑﻮاﻟﺤﺴـﻦ‬
‫ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم ﺑﻮد ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ آﻧﺤﻀﺮت ﺑﮑﺸﺘﺰار ﺧﻮد ﻣﯿﺮﻓﺖ ‪ ،‬در ﺑﯿﻦ راه ﺑﺤﻀﺮت ﺑﺮﺧﻮرد و ﻋﺮﺿﮑﺮد‪ :‬ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ‪ ،‬ﻣﻦ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﺪا‬
‫ﺑﺎ ﺷـﻤﺎ اﺣﺘﺠﺎج و ﺧﺼﻮﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ،‬ﻣﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﺖ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻦ ‪ ،‬ﺣﻀﺮت ﮔﺰارش ﺣﺎل اﻣﯿﺮاﻟﻤﺆ ﻣﻨﯿﻦ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم و آﻧﭽﻪ ﺑﻌﺪ‬
‫از ﭘﯿﻐﻤـﺒﺮ ﺻـﻠﯽ اﷲ ﻋﻠﯿﻪ و آﻟﻪ واﻗـﻊ ﺷـﺪ و ﻧﯿﺰ ﮔﺰارش اﻣﺮ آن دو ﻣﺮد )اﺑـﻮﺑﮑﺮ و ﻋﻤﺮ( را ﺑﯿـﺎن ﻓﺮﻣﻮد‪ ،‬او ﻫﻢ ﭘـﺬﯾﺮﻓﺖ ﺳـﭙﺲ ﺑﻪ‬
‫ﺣﻀـﺮت ﻋﺮض ﮐﺮد‪ :‬اﻣﺎم ﺑﻌﺪ از اﻣﯿﺮاﻟﻤﺆ ﻣﻨﯿﻦ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم ﮐﯿﺴﺖ ؟ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اﮔﺮ ﺑﺘﻮ ﺧﺒﺮ دﻫﻢ ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮي ؟ ﮔﻔﺖ ‪ :‬آري ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ‬

‫ﮔﺮدم ‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮد‪ ،‬ﻣﻨﻢ اﻣﺎم ‪ ،‬ﻋﺮﺿﮑﺮد‪ :‬ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺂن اﺳﺘﺪﻻل ﮐﻨﻢ‬