Page 496 - osoole-kafi-j2

‫‪ 247‬رواﯾﺖ ‪1‬‬

‫اﺑﻮ ﻋﺒﯿﺪه ﺣﺬاء ﮔﻮﯾﺪ‪ :‬ﻣﺎ در زﻣﺎن اﻣﺎم ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم )ﺑﺮاي ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺟﺎﻧﺸـﯿﻦ او( ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻠﻪ ﺑﯽ ﭼﻮﭘﺎن ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﻮدﯾﻢ ‪ ،‬ﺗﺎ ﺳﺎﻟﻢ‬
‫ﺑﻦ اﺑﯽ ﺣﻔﺼﻪ را )ﮐﻪ ﺑﻌﺪا زﯾﺪي ﻣﺬﻫﺐ ﺷﺪ و اﻣﺎم ﺻﺎدق ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم او را ﻟﻌﻦ و ﺗﮑﻔﯿﺮ ﮐﺮد( ﻣﻼﻗﺎت ﮐﺮدﯾﻢ ‪ ،‬ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اي‬
‫اﺑﺎ ﻋﺒﯿﺪه ! اﻣﺎم ﺗﻮ ﮐﯿﺴﺖ ؟ ﮔﻔﺘﻢ ‪ :‬اﺋﻤﻪ ﻣﻦ ‪ ،‬آل ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﻼك ﺷﺪي و ﻣﺮدم را ﻫﻢ ﻫﻼك ﮐﺮدي ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﻣﻦ و ﺗﻮ‬
‫از اﻣـﺎم ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم ﻧﺸـﻨﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﻮد ))ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﻤﯿﺮد و ﺑﺮ او اﻣﺎﻣﯽ ﻧﺒﺎﺷـﺪ‪ ،‬ﺑﻤﺮگ ﺟﺎﻫﻠﯿﺖ ﻣﺮده اﺳﺖ ((؟ ﮔﻔﺘﻢ ‪ :‬ﭼﺮا‬
‫ﺑﺠـﺎن ﺧﻮدم ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ ‪ ،‬ﺳـﭙﺲ ﺣـﺪود ﺳﻪ روز ﮔـﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﺧـﺪﻣﺖ اﻣﺎم ﺻﺎدق ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم رﺳـﯿﺪم و ﺧـﺪا ﻣﻌﺮﻓﺖ او را ﺑﻤﻦ‬
‫روزي ﮐﺮد )او را ﺑﺠﺎﻧﺸـﯿﻨﯽ ﺷـﻨﺎﺧﺘﻢ ( ﺑﺤﻀﺮت ﻋﺮﺿﮑﺮدم ‪ :‬ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻤﻦ ﭼﻨﯿﻦ و ﭼﻨﺎن ﮔﻔﺖ ‪ .‬ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اي اﺑﺎ ﻋﺒﯿﺪه ﻫﻤﺎﻧﺎ ﮐﺴﯽ از‬
‫ﻣﺎ )اﺋﻤﻪ ( ﻧﻤﯿﺮد ﺟﺰ اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺴـﯽ را ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﺧﻮد ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﮐﻪ ﮐﺮدار و رﻓﺘﺎرش ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮد او ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺂﻧﭽﻪ او دﻋﻮت ﻣﯿﮑﺮد‪ ،‬دﻋﻮت‬

‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫اي اﺑﺎ ﻋﺒﯿﺪه آﻧﭽﻪ ﺧﺪا ﺑﺪاود ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮد‪ ،‬ﻣﺎﻧﻊ آﻧﭽﻪ ﺑﺴﻠﯿﻤﺎن ﻋﻄﺎ ﮐﺮد‪ ،‬ﻧﮕﺸﺖ )ﭘﺲ ﻣﻘﺎم و ﻓﻀﯿﻠﺘﯽ را ﮐﻪ ﺧﺪا ﺑﭙﺪرم ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮد‬
‫ﺑﻤﻦ ﻫﻢ ﻋﻄﺎ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ( ﺳـﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬اي اﺑﺎ ﻋﺒﯿﺪه ! زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ ﻗﺎﺋﻢ آل ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم ﻗﯿﺎم ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺤﮑﻢ داود و ﺳـﻠﯿﻤﺎن ﺣﮑﻢ‬

‫دﻫﺪ و ﮔﻮاه ﻧﻄﻠﺒﺪ‪.‬‬

‫ﺷﺮح ‪:‬‬

‫ﻣﻘﺼﻮد از ﺣﮑﻢ داود‪ ،‬ﺣﮑﻢ دادن ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ و اﻣﺎﻣﺴﺖ ﻃﺒﻖ ﻋﻠﻢ و ﯾﻘﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدش دارد و ﺑﮕﻮاﻫﺎن و ادﻟﻪ و ﻗﺮاﺋﻦ اﺣﻮال‬