Page 82 - osoole-kafi-j2

‫را ﻣﯽ ﺧﻮرد و ﻣﺎﻧﻨﺪ اﯾﻨﻬﺎ‪.‬‬

‫اﻟﱠ ِﺬي‬ ‫اﻟِْﺈ َﻣﺎ ِم‬ ‫َﻋ َﻠﺎ َﻣ ُﻪ‬ ‫َﻣﺎ‬ ‫ع‬ ‫َﺟ ْﻌ َﻔ ٍﺮ‬ ‫ﻟَِﺄﺑِﯽ‬ ‫ﻗُﻠْ ُﺖ‬ ‫َﻗﺎ َل‬ ‫َو ْﻫ ٍﺐ‬ ‫ﺑْ ِﻦ‬ ‫ُﻣ َﻌـﺎ ِو َﯾ َﻪ‬ ‫َﻋ ْﻦ‬ ‫ﺑْ ِﻦ اﻟْ َﺤ َﮑ ِﻢ‬ ‫َﯾَﻋﻠْﻠِ ُﻬ ﱢﯽﻮ‬ ‫َﻋ ْﻦ‬ ‫ﺑْ ِﻦ ِإ ْﺳـ َﻤﺎ ِﻋﯿ َﻞ‬ ‫َﺑﻓْ َﻘُﺎﻦ ََﯾل ْﺤَﻃَﯿ َﻬﺎﯽ َرَُﻋه اْﻟﻦْ ِﻮُﻣﻟَﺎَﺤَدﱠﻤِه ِﺪَو‬ ‫‪ -4‬ﻣُ َﺤ ﱠﻤ ُﺪ‬
‫َو ﻟَﺎ َﯾﻠْ َﻌ ُﺐ‬ ‫َو ﻟَﺎ‬ ‫ُﺣ ْﺴ ُﻦ اﻟْ َﻤﻨْ َﺸ ِﺈ‬ ‫ﺑَﻌْ َﺪ اﻟِْﺈ َﻣﺎ ِم‬

‫اﺻﻮل ﮐﺎﻓﯽ ﺟﻠﺪ ‪ 2‬ﺻﻔﺤﻪ ‪ 37‬رواﯾﻪ ‪4‬‬

‫ﻣﻌﺎوﯾﻪ ﺑﻦ وﻫﺐ ﮔﻮﯾـﺪ‪ :‬ﺑﻪ اﻣﺎم ﺻﺎدق ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم ﻋﺮﺿـﮑﺮدم ‪ :‬ﻋﻼﻣﺖ ﺟﺎﻧﺸـﯿﻦ اﻣﺎم ﭼﯿﺴﺖ ؟ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﭘﺎﮐﯿﺰﮔﯽ وﻻدت )ﺣﻼل‬
‫زادﮔﯽ ‪ ،‬ﺧﺘﻨﻪ ﺷـﺪه ‪ ،‬ﺑﺨﻮن آﻟﻮده ﻧﺒﻮدن ( و ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺧﻮب )رﺷﺪ و ﻧﻤﻮش ﺑﻪ ﮐﻤﺎل و ﺳـﻌﺎدت ﻣﻘﺮون ﺑﺎﺷﺪ( و ﯾﺎوه ﮔﺮي و ﺑﺎزي‬

‫ﻧﮑﻨﺪ‪.‬‬

‫اﻟـ ﱠﺪﻟَﺎﻟَ ِﻪ َﻋ َﻠﯽ‬ ‫ﻗَِﻋﯿ َِﻦﻞ‬ ‫ِاإﻟﻟَ ﱢﺮﯽَـﺿَﻣﺎْﻦ َعأ َْﻗوـ َﺎـﺻَلﯽَﺳـﻓََُﺄﻠﻟﺎْﺘُ ٌُنﻪ‬ ‫ََﻗﺪ ِﺪﺑَْمِﻦاﻟ ﱠُﻋﺮ َﻤْﮐَﺮ ُ َﺐﻋاْﻟْﻦ َﻤَأﺑِِﺪﯾ َﻨﯽ َﻪاﻟَْﻓََﺤﻘﺎَﻟُﺴﻮِاﻦ‬ ‫ﻓَُ‪َ5‬ﻠﺻﺎ‪-‬ﺎٍنَِﺣﻋﻠَِوِﱡﺐُﯽدﺑَوْﻫــُرَُﻦوﺬاا ِإاﺑَﻣْﻟَََْﺄﺮﻊاﻣْ ِاﻫِﺮﻟﯿـﱢَﻓﺴَََﻠﻘﻢﺎﺎ ََِﻋلـحاْﻟَﻦﺣﱠﯿْﺪﻣُﺜﻟَُﺎََﻤﻟَﺤﺎُﻪﱠﻤ َدَِﻋاﺪَﻠَرﯿﺑْْ َِﻪﻓَِﻦﺄاﱠﻟﻣِْﺎﻋِﯿﮑاَﺒﻟَْﺴـَُﺮﻤ ََوﺴﯽﺎاﺋِﻟَْﻋَُﻔﻞْﻦَْﻓﻀَﻠﯾُﯿْـُﻞﻮَﻧَُوﺲ َاﻓِﻟْﯿﺲَﻮَﻬَﻋﺎِﺻـْﻦُﱠﯿﺣ َُأﻪﱠﺠ ِْإﺣٌﻪََذﻤـا‬
‫ِإﻟَﯽ ﻓَُﻠﺎ ِن ﺑْ ِﻦ‬

‫اﺻﻮل ﮐﺎﻓﯽ ﺟﻠﺪ ‪ 2‬ﺻﻔﺤﻪ ‪ 37‬رواﯾﻪ ‪5‬‬

‫اﺣﻤﺪﺑﻦ ﻋﻤﺮ ﮔﻮﯾﺪ‪ :‬از ﺣﻀـﺮت رﺿﺎ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم درﺑﺎره دﻟﯿﻞ اﻣﺎﻣﺖ ﺻﺎﺣﺐ اﻻﻣﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪم ﻓﺮﻣﻮد‪ ،‬دﻟﯿﺶ ﺑﺰرﮔﯽ ﺳﻦ و ﻓﻀﯿﻠﺖ‬
‫و وﺻـﯿﺖ اﺳﺖ ‪ ،‬زﻣـﺎﻧﯿﮑﻪ ﮐﺎروان ﺑﺸـﻬﺮ در آﯾـﺪ و ﺑﮕﻮﯾـﺪ‪ :‬ﻓﻼﻧﯽ ﺑﮑﻪ وﺻـﯿﺖ ﮐﺮد؟ ﺟﻮاب دﻫﻨـﺪ‪ :‬ﺑﻔﻼن ﭘﺴـﺮ ﻓﻼن و ﻫﺮ ﮐﺠﺎ‬
‫ﺳﻼـح ﮔﺮدﯾـﺪ‪ ،‬ﺷـﻤﺎ ﻫﻢ )ﺑﺮاي ﯾﺎﻓﺘﻦ اﻣﺎم ( ﺑﮕﺮدﯾـﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺟﻮاب ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ دﻟﯿﻞ ﻧﯿﺴﺖ )ﯾﻌﻨﯽ ﻧﺴـﺒﺖ ﺑﻌﻮام و ﻧﻮع ﻣﺮدم ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ‬

‫ﺗﻨﻬﺎ دﻟﯿﻞ ﺑﺮاي داﻧﺸﻤﻨﺪان و ﺧﻮاص از ﻣﺮدم اﺳﺖ (‪.‬‬

‫‪ -6‬ﻣُ َﺤ ﱠﻤ ُﺪ ﺑْ ُﻦ َﯾ ْﺤ َﯿﯽ َﻋ ْﻦ َأ ْﺣ َﻤ َﺪ ﺑْ ِﻦ ﻣُ َﺤ ﱠﻤ ٍﺪ َﻋ ْﻦ َأﺑِﯽ َﯾ ْﺤ َﯿﯽ اﻟْ َﻮا ِﺳ ِﻄ ﱢﯽ َﻋ ْﻦ ِﻫ َﺸﺎ ِم ﺑْ ِﻦ َﺳﺎﻟِ ٍﻢ َﻋ ْﻦ َأﺑِﯽ‬