Page 35 - เฌองดอยver-2
P. 35
34
“เหมือนคนปลงอะแก” ฉันหันไปพูดกับฝน
“เออ ก็ปลงนี่แหละ ตอนแรกเราก็มีนะ แบบกับครอบครัวงี้ แม่
เราแบบไม่ค่อยมีเวลาให้เรางี้ บางครั้งแบบทำางานหงุดหงิดก็มาลงที่บ้าน
บ้าง เวลาเรียนก็ชอบกดดันเรา แบบต้องทำาให้ดีนะ แต่เราก็พยายาม
ที่สุดแล้วนะแบบเท่าที่เราทำาได้อะ เราเคยบอกว่าเราเหนื่อยนะ แต่เค้า
ก็ไม่เข้าใจเราแบบตอบเราว่า แค่นี้ก็เหนื่อยหรอ แล้วแบบนี้โตไปจะทำา
ไรได้งี้ ตอนแรกเราก็รู้สึกแบบ เอ่อ คนที่ควรเข้าใจเรามากที่สุด คนที่เรา
แบบรู้สึกอยู่ด้วยแล้วปลอดภัย แบบไม่เห็นเข้าใจเราเลย รู้สึกแบบโลก
มืดว่ะ แต่พอเราลองคิดดูดีๆนะ แบบแม่เราเขาก็ไม่ได้พูดอะไรผิด เขาก็
แค่จากมุมมองของเขางี้ แต่แค่มุมของเขา มันเป็นการตัดสินเราจากอดีต
ของเขา แต่เขาคงลืมไปมั้งว่าเรากับเขาไม่ใช่คนเดียวกัน” ฝนพูดมา
“อืม แล้วมึงทำาไงต่ออะ” น้ำ ถาม
