Page 36 - เฌองดอยver-2

35

“เราก็ปลงแหละ แบบชีวิตแม่เราก็ไม่ได้สบายตั้งแต่เด็กไรงี้ เขา

ก็คงกดดันมาตั้งแต่เด็ก พอโตมาหน้าที่การงานเขาก็ดีเลยทำาให้เราแบบ

มีความเป็นอยู่ที่ดีมากกว่าเขางี้ เขาเลยคิดว่าเราสบาย ไม่ได้ทำาไรมาก
เราก็เลยเข้าใจ เลยแบบมาเจอกันครึ่งทางงี้ดีกว่า ส่วนเราก็ให้ตัวเรามี

ระยะห่างบ้าง อีกส่วนที่ให้เขาไป เราก็จะดูแลให้ดีเท่าที่เราทำาได้แหละ”

ฝนบอก
“โลกนี่ประหลาดดี!! ที่แบบส่งคนพัง ๆ แบบเรามาเจอกัน”

ฉันว่า

“เอาน่าแก ชีวิตก็แบบนี้แหละ พาเรามาเจอไรไม่รู้เยอะแยะ
วุ่นวายไปหมด แกก็แค่แบบเหมือนหกล้มแล้วได้แผลมา แต่สักวันแผล

มันต้องหายเว้ย ถึงจะนานยังไงก็เหอะ” ฝนบอก

อ่า จริง ๆ เลยนะ พวกนี้เนี่ย เห้ออ รู้สึกอบอุ่น แบบยากจริง ๆ
ที่จะรู้สึกแบบนี้กับใคร ยังไงก็ดีแล้วล่ะที่ได้เป็นเพื่อนกับ 2 คนนี้ รู้สึก

โชคดีนิด ๆ แฮะ ถึงในอนาคตข้างหน้าเราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

แต่เราก็คงไม่ได้อยู่คนเดียวต่อไปแล้ว

จบ