Page 55 - Περιοδικό ΕΝΑΣΤΡΟΝ 14ο ΤΕΥΧΟΣ

55

Για να διατηρήσουν την ύπαρξη σε πολύπλοκες μορφές ζωής, οι πλανήτες
πρέπει να είναι σε θέση να διατηρούν υγρό νερό. Εάν ένας πλανήτης είναι
πολύ κοντά στο μητρικό του αστέρι, τότε το νερό θα εξατμιστεί εντελώς. Εάν
ένας πλανήτης είναι πολύ μακριά από το αστέρι του, τότε το νερό θα παγώσει
και το φαινόμενο του θερμοκηπίου δεν θα είναι σε θέση να κρατήσει την
επιφάνεια αρκετά ζεστή ώστε να υποστηρίξει ζωή. Αυτή η περιοχή η οποία
χαρακτηριστικά λέγεται και ζώνη της Χρυσομαλλούσας (Goldilocks zone or
area) ονομάζεται "Περιαστρική Κατοικήσιμη Ζώνη στα Αγγλικά
Circumstellar Habitable Zone", όρος ο οποίος επινοήθηκε από τον καθηγητή
James Kasting του Πολιτειακού Πανεπιστημίου Penn στην Πενσυλβάνια των
ΗΠΑ.

Οι ερευνητές εργάζονται ώστε να κατανοήσουν πόσο κοντά είναι το πολύ
κοντά - και πόσο μακριά είναι το πάρα πολύ μακριά - για έναν πλανήτη για να
συντηρεί υγρό νερό. Με άλλα λόγια, αναζητούν την "εσωτερική άκρη" της
κατοικήσιμης ζώνης.

"Η εσωτερική άκρη του Ηλιακού μας συστήματος είναι μεταξύ των
πλανητών Αφροδίτης και Γης", εξήγησε ο Chen. "Η Αφροδίτη δεν είναι
κατοικήσιμη ενώ η Γη είναι. "

Ο Horton και ο Chen παρατηρούν πέρα από το Ηλιακό μας σύστημα για να
εντοπίσουν τις κατοικήσιμες αυτές ζώνες μέσα στα αστρικά συστήματα
νάνων αστέρων φασματικού τύπου Μ. Επειδή είναι πολυάριθμοι και
ευκολότεροι να εντοπιστούν και να ερευνηθούν, οι Μ νάνοι πλανήτες οι
οποίοι έχουν εξελιχθεί ως φαβορί στην αναζήτηση κατοικήσιμων πλανητών.
Παίρνουν το όνομά τους από τα μικρά, ψυχρά, και σκοτεινά αστέρια γύρω
από τα οποία περιστρέφονται, τα οποία ονομάζονται Μ νάνοι ή "ερυθροί
νάνοι" αστέρες.

Κρίσιμη χημεία

Άλλοι ερευνητές έχουν χαρακτηρίσει τις ατμόσφαιρες των Μ νάνων
πλανητών χρησιμοποιώντας τόσο μονοδιάστατα καθολικά κλιματικά
μοντέλα (1D) όσο και τρισδιάστατα (3D). Τα μοντέλα αυτά
χρησιμοποιούνται επίσης και στη Γη για να γίνει καλύτερα κατανοητό το
κλίμα και η αλλαγή του κλίματος. Προηγούμενες τρισδιάστατες μελέτες σε
βραχώδεις εξωπλανήτες, ωστόσο, έχουν παραλείψει κάτι σημαντικό: τη
Χημεία.

Συνδέοντας την τρισδιάστατη μοντελοποίηση του κλίματος με
τη φωτοχημεία (photochemistry) και την ατμοσφαιρική χημεία (atmospheric
chemistry), οι Horton και Chen δημιούργησαν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα
του πώς η υπεριώδης ακτινοβολία ενός αστεριού αλληλεπιδρά με αέρια,
συμπεριλαμβανομένων των υδρατμών και του όζοντος, στην ατμόσφαιρα
ενός πλανήτη.

https://www.facebook.com/Aratosastronomy/