Page 203 - หนังสือที่ระลึกงานพระราชทานเพลิงศพหม่อมดุษฎี บริพัตร ณ อยุธยา

202
ลูกชายห‹กับท‹านพ‹อ ตอนอายุไดŒ เดอน
แมจะออกเสียงตางกัน แตถาหมายถงสิ่งเดียวกัน เขาก็สามารถรับรูได โยท่ียัง ่ต้องเค่ียวเขให้เขําตํา เม่อใดที่เขาตองการจะใชคําใด เขามีสิทธิ์จะเลอกใช ภาษาไทยหรอภาษาอังกฤษก็ได โดยใหมันล่นไหลออกมาเองตามธรรมชาติ น่ีคอ บันไดขั้นแรกในการสอนภาษาอังกฤษใหเปนภาษาท่ีสองแกเด็กตลอดชวงปฐมวัย ที่ขาพเจายดถอมาตลอด
ลูกชายเริ่มมีปิกิริยาแปลกไปเม่ออายุได ขวบ คอเวลาพาไปไหน ก็จะมอง อากัปกิริยาของเด็กอ่นในวัยเดียวกันจนเหลียวหลัง ขาพเจาเองรูไดโดยสัญชาตญาณ และจากความรทู ไี่ ดจ ากครู (รงั่ ) วา ลกู เรม่ิ เบอ่ กบั การทตี่ อ งอยกู บั แม ชว่ั โมงรวด เรม่ิ เบอ่ ทจี่ ะตอ งอยู ใตก ระโปรง แม มคี วามตอ งการทจี่ ะอยใู กลก บั เดก็ ในวยั เดยี วกนั บา ง ขาพเจาจงเร่ิมเชิญบุตรและบุตรีเพ่อนบานในวัยเดียวกันมาเลนกับลูกชายท่ีบาน ต้ังแตเชาจนเท่ียงทุกวัน เวนวันเสารและวันอาทิตย มีผูใหญบานช่ออะไรก็จํา ไมไดแลว ไดสงบุตรชายช่อนายเล่อน (ตอมามีศักด์ิเปนหลานเขยขาพเจา) มาชวย ดีดเปยโนทั้งเพลงไทยเพลงร่ัง เด็กคนนี้มีความสามารถเฉพาะตัวดานดนตรี เม่อ เขาจับทํานองไดแลว เขาก็สามารถบรรเลงเพลงไดอยางใจปรารถนา ตอมาขาพเจา ก็สงเสียใหเขาไดเรียนดนตรี และทํางานกับขาพเจาอยูพักหน่ง จากนั้นก็ลาออกจาก โรงเรียนไปสอนเปยโน สอนการเตนรําพ้นเมองแบบตะวันตก ยดเปนอาชีพเล้ียงลูก เลี้ยงเมียได