Page 205 - หนังสือที่ระลึกงานพระราชทานเพลิงศพหม่อมดุษฎี บริพัตร ณ อยุธยา

ลูกชายห‹กับลูกชายเล็ก (หม‹อมราชวงศวโรรส บริพัตร)
ช วี ติ ท ต่ ี าํ ห น กั อ ย ป ร ดี า เ ป น ด งั เ ช น ค แ ู ต ง ง า น ท เ่ ี พ งิ ่ ส ร า ง ค ร อ บ ค ร วั ท ว่ ั ไ ป ป ญ ห า ทเี่ จอกม็ เี รอ่ งขา หลวงในบา นง่ ตอ งหดั ใหมท งั้ หมด ทา นพระองคช ายไมป ระสงคท จ่ี ะ ใชขาหลวงเกา เพราะเกรงวาจะทําใหขาหลวงใหม เบ่อหนาย คนเกาคนแกมักจูจ้ี สอนคนในลักษณะจํ้าจี้จ้ําไช ไมถูกใจสาวรุนใหมแนนอน การกจงเปนภาระหนัก สําหรับขาพเจา ตองสอนใหเขาชวยเลี้ยงเด็ก ชงนม และักผาออมใหสะอาด สารพัด สารเพ คนครัวก็เปนสาวรุนไมเปนอะไรเลย ขาพเจาก็หัดไปสอนไป ทุกครั้งท่ีจําเปน ก็ลงมอเอง สมัยน้ันเลี้ยงลูกภาระหนักอยูท่ีผาออม ผาที่ใชสําหรับเด็ก และ เพราะผาออมแบบสําเร็จรูปอยางในปจจุบันยังไมมี แถมสมัยนั้นยังไมมีเคร่องักผา การักเคร่องใชของเด็กออนจงเปนภาระหนัก คร้ังหน่งจําไดวาพี่เล้ียงที่จางไวตองมี ธุระลากลับบานหลายวัน ขาพเจาก็ตองักเองโดยมีทานพระองคชายคอยชวยอยาง จริงจัง ขาพเจาภูมิใจในความท่ีไมถอองค มีพระทัยเอ้ออารี ไมรังเกียจงานบาน ชวยเหลอภรรยาเสมอ คนท่ีไดรูเห็นก็เอาไปรํ่าลอ ความเขาหูแม ขาพเจาก็ถูกดุ เปนการใหญ
ชวงระยะเวลาอันสั้นท่ีเราต้ังครอบครัวในอยปรีดา มีเร่องนาต่นเตนเกิดข้น ง่ ขา พเจา จาํ ไดไ มล ม วนั หนง่ ในตอนเชา เวลาประมาณสบิ โมง ลกู ชายหายไปจากบา น เฉย ตอนน้ันเขาอายุเพียง - ขวบ เดินวิ่งไดเกงพอสมควรแลว พอแมและ คนเลย้ี งชว ยกนั หาตวั จา ละหวน่ั ทา นพอ กวาดพระเนตรไปทคี่ ขู า งบา นบอ ย ในพระทยั คงคิดวาลูกอาจตกนํ้าไปเสียแลว ตําหนักก็ไมใหญนัก ตนไมก็มีไมมาก ไมนาจะมี ทใี่ ดเปน ทก่ี าํ บงั หรอ ลบั ตา ประมาณหนง่ ชว่ั โมงหลงั จากทลี่ กู หายไป ขา พเจา เดนิ กลบั
204