Page 47 - นิราศภูเขาทอง ของ สุนทรภู่
P. 47

นิราศภูเขาทอง  ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๑                                                       ๔๔











                      เนื้อเรื่อง                                     ถอดคําประพันธ







          ทั้งกบเขียดเกรียดกรีดจังหรีดเรื่อย                 มีเสียงกบเขียดรองเรื่อย ๆ มีลมพัด


     พระพายเฉื่อยฉิวฉิววะหวิวหวาม                        เฉื่อย ๆ สุนทรภูรูสึกวังเวงก็คิดรําพึง

     วังเวงจิตคิดคะนึงรําพึงความ                         เมื่อตอนมียศถาบรรดาศักดิ์


     ถึงเมื่อยามยังอุดมโสมนัส


          สํารวลกับเพื่อนรักสะพรักพรอม                      ไดหัวเราะเฮฮากับเพื่อน มีคนคอย

     อยูแวดลอมหลายคนปรนนิบัติ                          ปรนนิบัติรับใช แตยามลําบากเห็นแต


     โอยามเข็ญเห็นอยูแตหนูพัด                         หนูพัดลูกชายคอยชวยนั่งปดยุงให

     ชวยนั่งปดยุงใหไมไกลกาย


          จนเดือนเดนเห็นเหลากระจับจอก                      จนพระจันทรขึ้นก็เห็นตนกระจับจอก


     ระดะดอกบัวเผื่อนเมื่อเดือนหงาย                      มีดอกบัวเผื่อนขึ้นมากเมื่อคืนเดือน

     เห็นรองน้ําลําคลองทั้งสองฝาย                      หงาย มองเห็นคลองทั้งสองดาน


     ขางหนาทายถอมาในสาคร                             หัวทายเรือก็รีบถอเรือลงคลอง

          จนแจมแจงแสงตะวันเห็นพันธุผัก                    จนพระอาทิตยขึ้นก็เห็นพันธุผักดู


     ดูนารักบรรจงสงเกสร                                นารักสงเกสรแกกัน มีบัวเผื่อนอยูสอง


     เหลาบัวเผื่อนแลสลางริมทางจร                       ขางทางที่เรือพายไป มีตนกามกุงขึ้นอยู

     กามกุงซอนเสียดสาหรายใตคงคา                     กับสาหรายใตน้ํา
   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52