Page 49 - นิราศภูเขาทอง ของ สุนทรภู่
P. 49
นิราศภูเขาทอง ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๑ ๔๖
เนื้อเรื่อง ถอดคําประพันธ
มาทางทาหนาจวนจอมผูรั้ง เมื่อถึงหนาจวนของเพื่อนสุนทรภู
คิดถึงครั้งกอนมาน้ําตาไหล เขาก็คิดถึงเมื่อกอนจนน้ําตาไหล
จะแวะหาถาทานเหมือนเมื่อเปนไวย สุนทรภูตั้งใจจะแวะหาถายังเหมือน
ก็จะไดรับนิมนตขึ้นบนจวน เมื่อกอนก็คงจะไดรับนิมนตขึ้นบนจวน
แตยามยากหากวาถาทานแปลก แตถาหากวาทานแปลกไปก็คง
อกมิแตกเสียหรือเราเขาจะสรวล จะโดนหัวเราะเยาะจะตองอายมาก
เหมือนเข็ญใจใฝสูงไมสมควร รูสึกไมกลาใฝสูงเปนเพื่อนได จึงได
จะตองมวนหนากลับอัประมาณ เดินทางตอไปยังเจดียภูเขาทอง
มาจอดทาหนาวัดพระเมรุขาม จอดเรือที่ขางวัดพระเมรุซึ่งริมวัด
ริมอารามเรือเรียงเคียงขนาน มีเรือจอดเรียงอยู บางลํามีคนรองเลน
บางขึ้นลองรองรําเลนสําราญ เตนสําราญ บางลําก็รองเพลงเกี้ยวกัน
ทั้งเพลงการเกี้ยวแกกันแซเซ็ง
บางฉลองผาปาเสภาขับ บางลําฉลองผาปาดวยการขับเสภา
ระนาดรับรัวคลายกับนายเส็ง ทั้งยังมีคนตีระนาดซึ่งตีเกงเหมือนนาย
มีโคมรายแลอรามเหมือนสามเพ็ง เส็ง (คนเกงระนาดสมัยสุนทรภู) มีโคม
เมื่อคราวเครงก็มิใครจะไดดู แขวนอยูเรียงรายเหมือนอยูสามเพ็ง
เมื่อคราวเครงในพระศาสนาก็ไมไดดู